Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια ακόμα και ο πολύ ευαίσθητος χώρος της υγείας νοσεί και έχει κλονιστεί με νοσηλευτικά ιδρύματα που υπολειτουργούν. Οι υπηρεσίες που προσφέρονται κατά ένα μεγάλο ποσοστό πλέον στηρίζονται στην ευαισθησία των όσων εργαζομένων έχουν απομείνει.
Αν και μικρό, το Νοσοκομείο Κ.Υ. Νεάπολης «Διαλυνάκειο» έχει να επιδείξει σπουδαία και μεγάλη προσφορά στην παροχή υπηρεσιών στους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής και όχι μόνον. Άλλωστε είναι ένα νοσοκομείο που έχει επί της ουσίας δημιουργηθεί από τους κατοίκους και στηρίζεται πολύ στα κληροδοτήματα που του έχουν αφήσει.
Μπορεί κανείς να διαπιστώσει εύκολα και γρήγορα χωρίς -καμία δόση υπεράσπισης των εργαζομένων, άλλωστε δεν το έχουν ανάγκη- το πολύ υψηλό επίπεδο στο ιατρικό, στο νοσηλευτικό και στο διοικητικό προσωπικό. Εξάλλου η παραδειγματική λειτουργία του οφείλεται κατά ένα τεράστιο ποσοστό στους εργαζομένους του.
Κάνοντας μια βόλτα στους διαδρόμους και τους θαλάμους και γνωρίζοντας τα οικονομικά θέματα του νοσηλευτικού ιδρύματος ο γράφων αναρωτιέται γιατί, αφού προσφέρει τόσα χρήματα και έχει τόσα δικά του έσοδα να έχει άσχημη εικόνα και τα έργα να μην προχωρούν.
Επιπλέον η απουσία διοίκησης στα νοσοκομεία της χώρας, μήνες μετά τις παραιτήσεις των προηγούμενων διοικητών, δημιουργεί πολλά προβλήματα και καθυστερήσεις, ενώ δεν επιτρέπει να εξελιχθούν μελέτες και προμήθειες.
Ο ανθρώπινος παράγοντας στο νοσοκομείο της Νεάπολης προς το παρόν υπερτερεί όλων των υπόλοιπων και η ευγένεια, η επαγγελματικότητα, η ευσυνειδησία και η αποτελεσματικότητα των εργαζόμενων δεν αφήνουν να φανούν τα όποια άλλα προβλήματα υπάρχουν.
Οι πληγές στο κτίριο είναι πολλές, οι ελλείψεις και οι στερήσεις σε εξοπλισμό το ίδιο. Ωστόσο, χρήματα το νοσοκομείο διαθέτει και εδώ βλέπομε την παραδοξότητα, να υπάρχουν τόσες ελλείψεις στο ίδρυμα ενώ υπάρχουν χρήματα στο ταμείο του, που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την εκτέλεση εργασιών, την καλύτερη λειτουργία του και την φροντίδα των εργαζόμενων και των περιθαλπόμενων.
Έχουν γίνει προσπάθειες για την ανανέωση του εξοπλισμού, ωστόσο οι μελέτες παραμένουν αχρησιμοποίητες. Έχουν γίνει προτάσεις για την συντήρηση του κτιρίου χωρίς καμία προς το παρόν εξέλιξη, όταν την ίδια στιγμή έχουν φθαρεί τοίχοι και σοβάδες πέφτουν, φωτιστικά σώματα κρέμονται πάνω από τα κρεβάτια των ασθενών. Και όλα αυτά ενώ γνωρίζουμε ότι χρήματα υπάρχουν!
Μέχρι όμως κάτι να γίνει, μένουμε ευτυχώς σε αυτό που υπάρχει και είναι πλέον δεδομένο σε πολλές υπηρεσίες, στο μεράκι και στην ευσυνειδησία των εργαζομένων, διότι οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν τα λίγα πολλά, αλλά και τα πολλά λίγα. Στο δε Νοσοκομείο της Νεάπολης οι λίγοι μπορούν και κάνουν τα πολλά πολύ καλύτερα!
ΘΑΝΟΣ ΚΟΡΟΜΠΥΛΙΑΣ
