Υπουργοί οικονομικών και τεχνοκράτες συνεχίζουν σήμερα και αύριο τις εντατικές συνομιλίες τους με παράγοντες του ΔΝΤ, μεταξύ των οποίων ο Π. Τόμσεν, για να λύσουν το γρίφο που θα επιτρέψει στα κοινοβούλια και τις κυβερνήσεις των εταίρων να εκταμιεύσουν την δόση προς την Ελλάδα, χωρίς να υπαναχωρήσουν από την δέσμευσή τους για συμμετοχή του Ταμείου στο πρόγραμμα και αποφυγή ονομαστικών απωλειών επί των δανείων προς την Ελλάδα.
Οι περισσότεροι από τους βασικούς συντελεστές της διαπραγμάτευσης βρέθηκαν τις προηγούμενες τρεις ημέρες στην Ιαπωνία στη διάσκεψη των G7, μεταξύ των οποίων και ο Τόμας Βίζερ, ο συνδετικός κρίκος μεταξύ Κομισιόν, eurogroup (κράτη μέλη) και ΔΝΤ.
Ο Τόμας Βίζερ, σύμφωνα με πληροφορίες του Real.gr ήταν εις εκ των δύο, από κοινού με τον Κλάους Ρέγκλιγκ που προετοίμασαν την ευρωπαϊκή λίστα μέτρων για τη διευθέτηση του ελληνικού χρέους.
Η “λίστα” της ΕΕ προφανώς δεν συμπίπτει με τη “λίστα” του ΔΝΤ. Στην πράξη όμως το ΔΝΤ δεν έχει μια πραγματική λίστα με μέτρα, αλλά μια λίστα με μεσοπρόθεσμους στόχους.
Το πρόβλημα όπως φάνηκε τόσο στις συζητήσεις στην Ιαπωνία (που μάλλον ήταν περιορισμένες – αν και πήγαν “καλά”), αλλά και τις τηλεφωνικές επαφές και τα email που έχουν ανταλλαγεί, είναι πως το ΔΝΤ έχει πολύ πιο συντηρητικές παραδοχές για την ανάπτυξη τις επόμενες δεκαετίες και στα δυσοίωνα σενάρια (οι εκθέσεις βιωσιμότητας έχουν συνήθως τρία σενάρια καλό , βασικό και κακό) αποκλίνει πάρα πολύ από τους Ευρωπαίους.
Αυτό φάνηκε και στη διαρροή κειμένων του ΔΝΤ που έβαζαν το χρέος εξωφρενικά ψηλά για το 2030. Οι δε Ευρωπαίοι δεν ενδιαφέρονται να κάνουν τόσο λεπτομερή σενάρια για το 2030 και το 2040. Δεν τα θεωρούν σοβαρά και η συνεννόηση είναι δύσκολη όταν η κουβέντα πάει εκεί.
Για να εμπλακεί λοιπόν το ΔΝΤ σε ένα ελληνικό πρόγραμμα, η ΕΕ έχει υιοθετήσει μια άλλη στρατηγική: αφενός θα πείσει το Ταμείο ότι η Ελλάδα θα ξεπληρώσει το ΔΝΤ “εν ευθέτω χρόνω”, καθώς τα δάνεια του Ταμείου (ακόμα και τα πιθανά νέα) είναι επταετή το μέγιστο.
Αφετέρου θα δείξει από τη δική της ανάλυση, ότι η επιστροφή στης αγορές θα είναι διατηρήσιμη σε μεγάλο βάθος χρόνου.
Έτσι στη λίστα της ΕΕ υπάρχουν “ναι”, “όχι” και “ίσως”, όμως έτσι κι αλλιώς όλα αυτά θα δοθούν στην Ελλάδα υπό προϋποθέσεις: την ολοκλήρωση του προγράμματος το 2018 (δηλαδή να ληφθούν όλα τα μέτρα) και την “ύπαρξη πραγματικής ανάγκης” (δηλαδή, η Ελλάδα να μη τα βγάζει πέρα χωρίς τη λήψη μέτρων).
Σε σχέση με το δεύτερο σημείο, η επίτευξη υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων για μακρά χρονικά διαστήματα αποτελεί καθοριστικό παράγοντα στην εξίσωση.
Οι τελευταίες πληροφορίες αναφέρουν ότι η ομάδα της ΕΕ εξετάζει πλέον και σενάρια με μικρότερη της δεκαετίας περίοδο υψηλών πλεονασμάτων και τιμές αναφοράς κάτω του 3,5% του ΑΕΠ.
Σε γενικές γραμμές η λίστα της ΕΕ μοιάζει κάπως έτσι:
στα «ΝΑΙ» περιλαμβάνονται:
• η εξομάλυνση της ωρίμανσης δανείων που λήγουν στο διάστημα 2022 – 2030
• επέκταση της περιόδου χάριτος για 5 , 7 , ή 10 χρόνια,
• η σταδιακή απόδοση των 10 δισ. ευρώ από SMPs & ANFAS (8 που θα δημιουργηθούν στο διάστημα του προγράμματος και 2 από 2ο ελληνικό πρόγραμμα – χρήματα που βρίσκονται ήδη σε λογαριασμό στο Λουξεμβούργο.
στα «όχι» περιλαμβάνονται:
• τα σταθερά επιτόκια με τρόπους που υποκρύπτουν νομισματικές μεταβιβάσεις,
• η πρόωρη εξαγορά δανείων του ΔΝΤ με νέο δάνειο από τον ESM,
• η εξομάλυνση αποπληρωμής κεφαλαίου με τρόπο που θα δημιουργεί νέα χρέη στο τέλος της περιόδου αποπληρωμής,
• η υπέρμετρη και υπερλεπτομερής καταγραφή της πορείας του χρέους από το 2030 και επίκειται.
στα «ίσως» και υπό εξέταση είναι:
• η εξαγορά μέρους ή όλων των διμερών κρατικών δανείων του 2010, 2011 από των ESM, μέσω των αδιάθετων ποσών από το 3ο πρόγραμμα (αδιάθετα που όμως δεν θα ξεπεράσουν τα 25 με 30 δισ. ευρώ σε πολύ καλό σενάριο εκτέλεσης του προγράμματος)
• η εγγύηση επιτοκίων με εκδόσεις στην αγορά παραγώγων για μικρά διαστήματα,
• η χρήση αδιάθετων ποσών του δανείου των 86 δισ. ή των 10 δισ. ευρώ των κερδών επί ελληνικών ομολόγων για πληρωμή δόσεων προς το ΔΝΤ στο διάστημα 2018 – 2023, μέσω κλειστού λογαριασμού στο Λουξεμβούργο και συνδυασμοί αυτών.
Εκτός αυτών, καθώς ο τελικός “αγοραστής” της ανακοίνωσης του Eurogroup την Τρίτη, θα είναι τα κοινοβούλια των εταίρων και όχι κανείς άλλος, όποια και αν είναι η τελική ανακοίνωση τα κοινοβούλια θα πρέπει να καταλάβουν τα εξής:
• ότι η αξιολόγηση έχει κλείσει και ζητείται από την Ελλάδα να νομοθετήσει ό,τι απομένει από τη συμφωνία (17 +1 προαπαιτούμενα)
• ότι τα κράτη μέλη του eurogroup, συμφώνησαν και δεσμεύονται να εξομαλύνουν την αποπληρωμή του ελληνικού χρέους προς τον δημόσιο τομέα με μια σειρά από μέτρα (και εκεί θα αναγνωσθεί μια συνοπτική λίστα),
• πως το ΔΝΤ προτίθεται να εξετάσει στο ΔΣ του τη σύναψη διετούς προγράμματος με την Ελλάδα το οποίο θα έχει και χρηματοδοτικό σκέλος, άμα τη ολοκλήρωση της αξιολόγησης και τέλος πως
• στην Ελλάδα θα καταβληθεί δόση “χ” ύψους σε μια ή παραπάνω υποδόσεις μόλις πιστοποιηθεί η νομοθέτηση των συμφωνημένων δράσεων,
Αν το “ανοιχτό κείμενο”, με τις “αγκύλες” του euroworking group υιοθετηθεί από τους υπουργούς και τύχει της ευλογίας του Ταμείου, ο δρόμος για τη δόση είναι πια ανοιχτός. Η απουσία Λαγκάρντ δυσχεραίνει τη χωρογραφία της Τρίτης, αλλά όπως λένε έμπειρες κοινοτικές πηγές “δεν θα σταματήσουμε εκεί”.
www.real.gr
