Συνεχίζοντας τη σειρά των «θεματικών» ερωτήσεων που απευθύναμε συγχρόνως στους τέσσερις υποψηφίους Δημάρχους του Αγίου Νικολάου, σειρά έχει σήμερα ένα θέμα που απασχολεί πολύ τον δημότη, αλλά είχε απασχολήσει και τη νυν και τις προηγούμενες Δημοτικές Αρχές. Ο δημόσιος χώρος!
Η υπεράσπιση του δημόσιου χώρου, η απόδοση περισσότερου ανοιχτού χώρου στην κοινή χρήση και ο περιορισμός ή ορθολογικός καταμερισμός του υπαίθριου χώρου που παραχωρείται έναντι χρηματικού τιμήματος από το Δήμο και το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο, αποτελεί ευγενή επαγγελία κάθε δημοτικής αρχής, αλλά στην πράξη παραμένει… ευσεβής πόθος!
Κοινή διαπίστωση είναι ότι ολοένα και συρρικνώνεται ο διαθέσιμος στο κοινό, ανοιχτός χώρος, αφού κάθε δημοτική αρχή αποδεικνύεται ασθενής υπερασπιστής του, μπροστά στην πίεση των επαγγελματιών για διαρκή επέκταση κάθε διαθέσιμης προς εκμετάλλευση επιφάνειας, ειδικά στην εμπορική ζώνη της πόλεως.
Ενδιαφέρον, λοιπόν, έχει να δούμε πώς θα αντιμετωπίσουν την πρόκληση οι υποψήφιοι δήμαρχοι, εφόσον εκλεγούν.
Η ΑΝΑΤΟΛΗ ρώτησε τα εξής:
1) Θα συνεχίσετε το σχεδιασμό της σημερινής δημοτικής αρχής, που επαγγελόταν την απόσυρση των τραπεζοκαθισμάτων από την ακτογραμμή προς τα έσω, με παράλληλη διαπλάτυνση των πεζοδρομίων, ώστε ο παραχωρούμενος χώρος για τραπεζοκαθίσματα να είναι σε επαφή με την πρόσοψη του καταστήματος;
H σημερινή δημοτική αρχή ξεκίνησε την υλοποίηση αυτού του σχεδιασμού με την ανάπλαση της ανατολικής πλευράς της λίμνης. Τη θεωρείτε επιτυχή; Θα συνεχίσετε εσείς ως δημοτική αρχή την ανάπλαση και της υπόλοιπης παραλιακής ζώνης στο ίδιο πνεύμα;
2) Η παρούσα δημοτική αρχή είχε ως προεκλογική επαγγελία της την απόδοση του δημόσιου, κοινόχρηστου χώρου στους πολίτες. Θεωρείτε ότι υπηρέτησε αυτό το στόχο; Ή ότι αποστέρησε από τους πολίτες και επιπλέον κοινοχρήστου χώρου, παραχωρώντας τον για εκμετάλλευση σε καταστήματα, για εισπρακτικούς λόγους; Σκοπεύετε να περιορίσετε τους παραχωρηθέντες χώρους στα καταστήματα ή να παραχωρήσετε και άλλους, αυξάνοντας τα έσοδα του Δήμου και του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου;
Ο Μανώλης Μενεγάκης, υποψήφιος Δήμαρχος με την «Ενωτική Κίνηση Πολιτών» απάντησε:
1)Πολλοί ευνομούμενοι δήμοι έχουν θεσπίσει κανονισμούς χρήσης Κοινοχρήστων Χώρων και πεζοδρόμων, όπως επιβάλλουν οι προδιαγραφές πλέον και ο σεβασμός στον δημότη και τον επισκέπτη. Αυτός ο κανονισμός, που θα λαμβάνει υπόψη και τις ιδιαιτερότητες κάθε περιοχής του δήμου, θα εφαρμόζεται αφού θα έχει εγκριθεί μετά από ανοικτή διαβούλευση και απόφαση του Δημοτικού συμβουλίου.
2) Ασχέτως με τις προεκλογικές της εξαγγελίες ο δήμαρχος, οι αντιδήμαρχοι και όσοι συμμετείχαν σ’ αυτή και είχαν την ευθύνη και ιδίως όσοι ζητούν την επανεκλογή τους για την θέση της νέας δημοτικής αρχής ως υποψήφιοι δήμαρχοι δεν υπηρέτησαν τον στόχο που λέτε και μάλλον αποστέρησαν τον πολίτη από κοινόχρηστο χώρο. Δύο παραδείγματα: α) Αποπειράθηκαν να το κάνουν με την προσπάθεια να μειωθεί το πλάτος της συντελεσμένης/απαλλοτριωμένης χερσαίας ζώνης στο Καθολικό από 50 σε 15 μέτρα (απόπειρα να απολεσθούν από τον δημόσιο χώρο 18 στρέμματα περίπου, υπέρ παρακείμενης ιδιωτικής εταιρείας). β) Παρακώλυσαν την διαδικασία απαλλοτρίωσης του κοινοχρήστου χώρου-πρασίνου στην περιοχή πίσω από το Νοσοκομείο με αποτέλεσμα να έχει περιέλθει στον Δήμο μόνο το 1/3 από την έκταση αυτή, ενώ παραμένει έτσι η ιδιωτική εκμετάλλευση υπαίθριου πάρκινγκ στο υπόλοιπο τμήμα του χώρου αυτού, ο οποίος περιφράχτηκε εντελώς πρόσφατα αποκλείοντας την δημόσια χρήση του και στρώνοντας όλη την επιφάνεια με άσφαλτο χωρίς ίχνος νέου πρασίνου με την ανοχή της δημοτικής αρχής, ανεβάζοντας την θερμοκρασία δίπλα στο Νοσοκομείο και υποβαθμίζοντας την ποιότητα ζωής και την αισθητική της περιοχής.
Εμείς σκοπεύουμε να κάνουμε Κτηματολόγιο Κοινοχρήστων Χώρων σε όλη την έκταση δικαιοδοσίας του Δήμου και του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου. Θα μετρήσουμε και θα οριοθετήσουμε ακριβώς τι διαθέτουμε. Κατόπιν εμπεριστατωμένης νομικά μελέτης και οικονομοτεχνικής επισκόπησης θα προσδιορίσουμε ποιοί χώροι προορίζονται για την ποιότητα ζωής, το πράσινο και την ελευθερία κίνησης των συμπολιτών μας και ποιοί για εκμίσθωση και εκμετάλλευση. Χρειαζόμαστε περισσότερο – και όχι λιγότερο – κοινόχρηστο δημόσιο χώρο. Είναι ζήτημα ελευθερίας
