Πώς μπορούν να νοιώθουν τα «παιδιά» που το 1964 τέλειωσαν την 6η Τάξη του Γυμνασίου Αγίου Νικολάου, 60 ολόκληρα χρόνια μετά την αποφοίτησή τους;
Συγκινησιακά φορτισμένη ήταν η ατμόσφαιρα στην συνάντηση αποφοίτων του 1964, η οποία πραγματοποιήθηκε το μεσημέρι του Σαββάτου 17 Αυγούστου στην ταβέρνα «Παράδεισος» της Κριτσάς. Παρευρέθηκαν 19 από τους 36 που αποφοίτησαν το 1964. Κάποιοι που ζουν μακριά δεν κατάφεραν να έλθουν, ή το χειρότερο, έχουν εγκαταλείψει τον κόσμο τούτο.
Όσοι παρευρέθηκαν θυμήθηκαν και ανακάλεσαν πολλά από την τότε ανέμελη σχολική ζωή τους! Τί να πρωτοθυμηθούν; Ο ένας «μαθητής» τελείωνε μιαν ιστορία, την άλλη άρχιζε ένας άλλος! Με πολλή συγκίνηση ξαναθυμήθηκαν τους καθηγητές, αλλά και τους συμμαθητές αυτούς που, δυστυχώς, έχουν φύγει από τη ζωή. Τη λίγη ώρα που έμεινα μαζί τους, τους ευχήθηκα να βρεθούν ξανά και ξανά μαζί, να γιορτάσουν τα 70, τα 80, τα 90, τα 100 χρόνια από την αποφοίτησή τους… όσα πολλά και καλά χρόνια τους χαρίσει ο Θεός.
Εκ μέρους όλων μίλησε η κ. Καίτη Κοζύρη – Περάκη: «Είναι πολύ σημαντική η συνάντησή μας, μετά από 60 χρόνια αποφοίτησης. Σπουδαίος αριθμός στη ζωή μας! Πόσοι τελειώσαμε και πόσοι είμαστε σήμερα… λέμε δόξα σοι ο Θεός που είμαστε ζωντανοί, που μπορούμε και περπατούμε και που έχουμε το μυαλό μας» ανέφερε η Καίτη και ζήτησε «να κάνουμε ενός λεπτού σιγή για όσους από τους συμμαθητές μας δυστυχώς έφυγαν πρόωρα από αυτόν τον κόσμο. Ο Θεός να τους αναπαύσει, εμείς δεν τους ξεχνούμε».
Στη συνέχεια διάβασε τα ονόματα τον παρόντων αναφέροντας «πόσο είμαστε ευλογημένοι, αφού μπορέσαμε να βρεθούμε εδώ, αλλά να αναφερθώ και σ’ αυτούς που για διάφορους λόγους δεν μπόρεσαν να παρευρεθούν. Μίλησα μαζί τους και μας στέλνουν τους χαιρετισμούς τους. Μακάρι όλοι μας να ξαναβρεθούμε μαζί».Οι απόφοιτοι που παραβρέθηκαν στη συνάντηση ήταν: Ανδρουλάκη Μαρία, Αρναουτάκη Ελένη, Γεροντής Μιχαήλ, Καινανάκης Αριστείδης, Καληωράκη Αθηνά, Καρτέρη Μαρία, Κλώντζα Τιτίκα, Μακράκης Ζαχαρίας, Μενεγάκη Άννα, Παγκάλου Μαρία, Περάκη Αικατερίνη, Σημαιάκης Σταύρος, Σκυβάλου Σοφία, Συντυχάκης Εμμανουήλ, Ταβλάς Ιωάννης, Τσιβιδάκη Αικατερίνη, Χαλκιάς Κυριάκος, Χωραφάς Κωνσταντίνος και Λουκάκης Εμμανουήλ.
«Άπειρη η χαρά… αλλά και η πίκρα!»
Με αφορμή τη συνάντηση αποφοίτων του 1964, αξίζει να διαβάσουμε τα ωραία λόγια της Σοφίας, γιατί αφορούν όλα τα «παιδιά», που, αρκετά χρόνια πριν, διαφορετικές χρονιές, αποφοίτησαν από το Γυμνάσιο της πόλης μας και τις μέρες μας μαζεύονται για να γιορτάσουν και να θυμηθούν:
«Από τα 12 μας χρόνια, εμείς τα γυμνασιόπαιδα από τα χωριά, νοικιάζαμε δωμάτια και μέναμε μακριά από τις οικογένειές μας. Ήμασταν καθημερνά μαζί, μοιραζόμασταν τα πάντα, κάναμε παρέα, ακούγαμε τραγούδια, φτιάχναμε κάτι πρόχειρο για φαγητό και οι ώρες περνούσαν με πειράγματα, ανέκδοτα και αστεία. Ζούσαμε με ανεμελιά, αγάπη, αλληλοβοήθεια και σεβασμό. Με πρωταρχικό σκοπό το διάβασμα, για να εκπληρώσουμε τα όνειρά μας. Ανάμειχτα τα συναισθήματά μου. Άπειρη η χαρά, η συγκίνηση, η νοσταλγία για τα χρόνια που έφυγαν, ικανοποίηση για ό,τι κατόρθωσα, ευτυχία που ξαναβρεθήκαμε, αλλά πίκρα και μια μαχαιριά στην καρδιά μας γι’ αυτούς που δεν είναι πια μαζί μας, συμμαθητές και καθηγητές».
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΛΩΝΤΖΑΣ