Πάντα μια ήττα και ένας αποκλεισμός από μια διοργάνωση δεν είναι ένα ευχάριστο συναίσθημα και αφήνει πικρία. Ιδιαίτερα όταν έρχεται στην παράταση, έχοντας δώσει τα πάντα για ενενήντα λεπτά και μάλιστα σε εκτός έδρας αναμέτρηση, όμως όλα είναι μέσα στο πρόγραμμα. Πόσο δε μάλλον όταν μια ομάδα βρίσκεται στην περίοδο του βασικού σταδίου της προετοιμασίας της, εκεί που δεν μπορείς να ζητήσεις πολλά, όμως μπορείς να διαπιστώσεις για το τι είναι ικανή να κάνει μελλοντικά και μέσα στη σεζόν, που σαφώς θα κριθούν πολλά περισσότερα.
Σίγουρα το κύπελλο Ελλάδας είναι κάτι το ξεχωριστό για κάθε ερασιτεχνική ομάδα να συμμετέχει σε αυτή τη διοργάνωση, όμως για καμία δεν αποτελεί αποτυχία. Η ομάδα του Αγίου Νικολάου «έπεσε» πάνω σε έναν από τους δυσκολότερους αντιπάλους που θα μπορούσε να της τύχει όπως ο φιλόδοξος Εθνικός που «χτίζεται» για να διεκδικήσει το πρωτάθλημα στον όμιλο του και μάλιστα σε εκτός έδρας νοκ άουτ αναμέτρηση. Έπαιξε στα ίσια την πρόκριση, την οποία διεκδίκησε με αξιώσεις και την έχασε στις λεπτομέρειες, οι οποίες κάνουν τη διαφορά σε τέτοιου είδους ματς, αλλά και η αξία του αντιπάλου, καθώς δεν πρέπει να μην αναγνωριστεί ότι ο Εθνικός διαθέτει ένα γεμάτο και ποιοτικό ρόστερ. Επίσης, το ότι ο επόμενος αντίπαλος προέρχεται από μεγαλύτερη κατηγορίας, την Super League 2, μπορεί για το κύρος της ομάδας να μετράει και τον κόσμο να ήθελε να τη δει σε μια τέτοια αναμέτρηση με τα Χανιά εντός έδρας, όμως για το τεχνικό επιτελείο τη δεδομένο χρονική στιγμή δεν θα ήταν ότι καλύτερο, δύο τόσο δυνατά ματς, σε τόσο κοντινή απόσταση και με την (κομβική) πρεμιέρα της Γ’ εθνικής σύντομα.
Στο γήπεδο του Μοσχάτου, ο ΑΟΑΝ έκανε πολλά πράγματα καλά. Έπαιξε με υποδειγματικό τρόπο άμυνα, εξουδετέρωσε σε μεγάλο βαθμό τα ατού των γηπεδούχων, περιορίζοντάς τα σε μεγάλο βαθμό και μην επιτρέποντάς τους να βρουν χώρους και να απειλήσουν με αξιώσεις και ουσιαστικά μόνο με σουτ έξω από την περιοχή ή στατικές φάσεις, προσπαθούσαν να σκοράρουν.
Οι «κυανόλευκοι» κυκλοφόρησαν την μπάλα, έλεγξαν κυρίως στο πρώτο ημίχρονο τον ρυθμό, όμως σε αυτό το καλό τους διάστημα που μπόρεσαν να ανοίξουν αυτοί το σκορ και να προηγηθούν, δεν κατάφεραν όμως να δημιουργήσουν άλλες καλές τελικές παρ’ ότι είχαν τις προοπτικές. Αυτό ίσως ήταν που τελικά στοίχισε στο σύνολο του Άλκη Πλουσή, το ότι δεν βρήκε ένα δεύτερο τέρμα όταν είχε αιφνιδιάσει τον αντίπαλο του και έχοντας μεταφέρει σε αυτόν την πίεση βάζοντας του δύσκολα. Όπως είχαμε δει και στα τρία φιλικά, ο ΑΟΑΝ είχε δημιουργία παίζοντας γρήγορο ποδόσφαιρο με εναλλαγές της μπάλας και αυτοματισμούς στην επίθεση, όμως αυτές οι συνεργασίες, δεν μετουσιώθηκαν σε ευκαιρίες.
Οι πλάγιοι (μπακ και εξτρεμ) προσέφεραν λίγα πράγματα επιθετικά, ο Σένκα ήταν το Α και το Ω δημιουργικά ο Γκίνη πάλεψε, έδωσε μάχες, όμως οι συμπαίκτες του δεν κατάφεραν να αξιοποιήσουν τους χώρους που ελευθέρωνε.
Το πρόσωπο που ξεχώρισε ήταν ο Γιαγκιόζης, καθώς σε παιχνίδια με τέτοιο βαθμό δυσκολίας χρειάζεται όσο τίποτα άλλο ο τερματοφύλακας σου να είναι σε καλή κατάσταση και στη μέρα του και ο ΑΟΑΝ τον είχε, κρατώντας αυτόν ως την παράταση στο κόλπο της πρόκρισης. Και όπως φαινόταν. Αν το «εισιτήριο» τελικά κρινόταν στη διαδικασία των πέναλτι, εκεί η ομάδα του Αγίου Νικολάου θα είχε τον πρώτο λόγο.
Με λίγα λόγια, ο ΑΟΑΝ έχει λόγους να… χαμογελάει από την συγκεκριμένη αναμέτρηση. Ο σημαντικότερος; Ότι σε περίοδο προετοιμασίας έβγαλε 120’ σε ένα τόσο απαιτητικό ματς χωρίς τραυματισμό. Όλοι οι παίκτες επέστρεψαν υγιείς και ο προγραμματισμός μπορεί να συνεχιστεί κανονικά από τον Άλκη Πλουσή.
Πλέον, η επόμενη ημέρα περιλαμβάνει πολλή και σκληρή δουλειά. Οι «κυανόλευκοι» συνεχίζουν με ψηλά το κεφάλι όπως αποχαιρέτησαν το κύπελλο Ελλάδας, για να παρουσιαστούν βελτιωμένοι, για τις επόμενες επίσημες υποχρεώσεις τους, που είναι το Super Cup Λασιθίου και βέβαια το πρωτάθλημα της Γ’ εθνικής.
Είμαστε ακόμη στην αρχή της σεζόν και ο σημαντικότερος στόχος που δεν είναι άλλος από την πορεία στον 4ο όμιλο της Γ’ εθνικής, είναι μπροστά.