Προ ημερών αναφερθήκαμε στην αισχρή κατάσταση που αντικρίζουμε στο παλιό «Φρουραρχείο» του Αγίου Νικολάου, που βρίσκεται σε επίκαιρο σημείο του Παραλιακού και σίγουρα μας δυσφημεί.
Σήμερα δημοσιεύουμε, με τη βοήθεια της ιστορικού Μαρίας Σωρού, μία καταπληκτική παλιά φωτογραφία του Παραλιακού, όπως ήταν το 1905, δηλαδή επί Κρητικής Πολιτείας. Προέρχεται από το αρχείο Πιπίνας Κουνδούρου και δημοσιεύεται στο νέο βιβλίο της πόλης του Αγίου Νικολάου.
Στη φωτογραφία διακρίνουμε την πρώτη φάση ανέγερσης του Φρουραρχείου. Πίσω ακριβώς, ιδιαίτερα ευδιάκριτα, βλέπουμε το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, όπως ήταν πριν κατεδαφιστεί (το 1970) για να χτιστεί η σημερινή πιο μεγάλη εκκλησία.
Ενδιαφέρον στοιχείο της φωτογραφίας τα τέσσερα ξύλινα καΐκια της εποχής, αλλά και το γεγονός ότι δεν είχε ακόμα κατασκευαστεί ο μικρός λιμενοβραχίονας (μετά το 1936). Αυτής της εποχής ο μικρός λιμενοβραχίονας ήταν μπροστά από το σημερινό Τελωνείο, θεμέλια του οποίου διακρίνουμε ακόμα όταν η θάλασσα είναι ήρεμη. Μετά τη μεγάλη στροφή του Παραλιακού, δεν φαίνεται να υπάρχει δρόμος… πιθανότατα υπήρχε μονοπάτι που οδηγεί προς το μικρό λευκό κτίσμα που επίσης διακρίνεται.
Σ’ αυτήν την πίσω «άδεια» πλαγιά επέλεξε να αγοράσει χωράφι ο παππούς μου, ο Μανώλης Σακαδάκης, από τη Ρουκάκα (Χρυσοπηγή σήμερα) Σητείας, για να κτίσει το σπίτι. Μόλις είχε παντρευτεί τη γιαγιά μου, την Κατίνα από τη Σφάκα και σ’ αυτήν την… ερημιά του Αγίου Νικολάου αποφάσισε να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του. «Ήταν το πρώτο μάλωμα με τη γιαγιά σου!», μου είχε πει,«γιατί αυτή ήθελε να πάμε να ζήσουμε στη Σητεία που είχε περισσότερη ζωή!». Πού να φαντάζονταν την εξέλιξη του Αγίου Νικολάου για να αγοράσει όλο τον… Παραλιακό!
ΛΕΩΝ.Κ.