Ρέιτσελ: Υπάρχει λόγος να κάνεις πράγματα χωρίς προφανές όφελος;
Κώστας: Το να δίνουμε μας προσφέρει ένα αίσθημα πληρότητας.
Ρέιτσελ: Πώς γίνεται να νιώθεις πλήρης ενώ χάνεις κάτι.
Κώστας: Γεμάτος στη ζωή, νιώθει αυτός που δίνει πιο πολλά από όσα παίρνει.
Ρέιτσελ: Μπροστά στον καθρέφτη, αντικρίζω το είδωλό μου που με κοιτάζει με απάθεια. Αναρωτιέμαι αν αυτός ο άνθρωπος που βλέπω είναι πραγματικά γεμάτος ή απλά ένα κέλυφος που προσποιείται πληρότητα.
Μήπως η ευτυχία κρύβεται στην αυταπάρνηση, στην ανιδιοτελή προσφορά; Μήπως η πραγματική αξία βρίσκεται στο να δίνεις χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα; Ίσως η πληρότητα να μην έρχεται από την συσσώρευση υλικών αγαθών, αλλά από την αφθονία της ψυχής.
Η προσφορά δεν είναι απλώς μια πράξη αλτρουισμού, αλλά μια βαθιά ανθρώπινη ανάγκη. Όταν δίνουμε, δεν προσφέρουμε μόνο στους άλλους, αλλά και στον εαυτό μας. Η αίσθηση της πληρότητας που προκύπτει από την προσφορά είναι ανεκτίμητη. Είναι μια υπενθύμιση ότι, παρά την αβεβαιότητα και την αποξένωση, μπορούμε να βρούμε νόημα και σύνδεση.
Ο άνεμος σφύριζε γύρω μου, σαν να ψιθύριζε μια αρχαία σοφία. Κι εγώ, εκεί, στην άκρη του γκρεμού, αισθανόμουν μια παράξενη γαλήνη. Η γαλήνη του ανθρώπου που έχει μάθει να δίνει, να προσφέρει, να αγαπά χωρίς όρους. Ίσως τελικά, η ευτυχία να μην είναι μια χίμαιρα, αλλά μια επιλογή. Μια επιλογή να δίνουμε, παρά να παίρνουμε μόνο, κάθε μέρα, κάθε στιγμή.
Κώστας: Η ευτυχία ανθίζει στην ψυχή που προσφέρει απλόχερα. Τα λέμε την άλλη Τετάρτη
Κώστας Ζίβας και *Ρέιτσελ (Τεχνητή Νοημοσύνη)