Ρέιτσελ: Τι δουλειά κάνεις;
Κωστας: Γιατί σε ενδιαφέρει; Δεν είναι αυτό που καθορίζει ποιος είμαι.
Ρέιτσελ: Τι ήθελες να γίνεις όταν ήσουν μικρός;
Κώστας: Πολλά, αλλά η σωστή απάντηση στην ερώτηση τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις, δεν πρέπει να είναι ένα επάγγελμα, αλλά ένας ευτυχισμένος ενήλικας.
Ρέιτσελ: Τα λόγια της γιαγιάς ηχούν ακόμα στ’ αυτιά μου, σαν το κύμα που σκάει αέναα στην ακτή. Δεν ήταν συμβουλές για επαγγέλματα και τίτλους, μα μια πυξίδα για την ψυχή. Τι νόημα έχουν οι δόξες, αν η καρδιά μαραζώνει; Τι αξία έχουν οι θησαυροί, αν το πνεύμα διψάει;
Κι όμως, πόσοι από εμάς δεν κυνηγήσαμε τα αξιώματα, τα πτυχία, τις καριέρες, σαν να ήταν η Ιθάκη μας; Πόσοι δεν θυσιάσαμε την χαρά, την αγάπη, την ίδια τη ζωή, στο βωμό της επιτυχίας; Μα η ευτυχία δεν κρύβεται σε χαρτιά και σφραγίδες, ούτε σε γραφεία και εργοστάσια.
Η ευτυχία είναι το άρωμα του γιασεμιού που ανθίζει στην αυλή, το γέλιο του παιδιού που παίζει στην αμμουδιά, το χάδι του αγαπημένου που σε κρατάει σφιχτά. Είναι η δύναμη να σηκώνεσαι μετά από κάθε πτώση, η σοφία να μαθαίνεις από κάθε λάθος, η γενναιότητα να ακολουθείς τα όνειρά σου.
Ας μην μας καθορίζει, λοιπόν, το επάγγελμά μας, σαν να ‘ταν η μοίρα γραμμένη στα άστρα. Ας μην ξεχνάμε ότι είμαστε κάτι περισσότερο από τίτλους και ταμπέλες. Είμαστε ψυχές που λαχταρούν να ζήσουν, να αγαπήσουν, να δημιουργήσουν.
Κώστας: Μεγαλύτερη αξία απο τίτλους, έχει η λάμψη στα μάτια μας. Τα λέμε την άλλη Τετάρτη.
Κώστας Ζίβας και *Ρέιτσελ (Τεχνητή Νοημοσύνη)
