Γράφει: Ο Νίκος Μιχελάκης*
Η συγκομιδή του ελαιοκάρπου, παρά τις δυσκολίες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει λόγω έλλειψης εργατικών χεριών και υψηλών ημερομισθίων, «καιρού επιτρέποντος», προχωρεί πλέον προς ολοκλήρωση και ήδη σε αρκετές περιοχές της χώρας βρίσκεται στο τέλος της.
Ωστόσο, καίτοι η ποιότητα, φαίνεται να είναι, γενικά, αρκετά καλή έως εξαιρετική και οι αποδόσεις του καρπού σε λάδι επίσης σχετικά καλές, η συνολική παραγωγή ελαιολάδου φαίνεται να είναι αρκετά χαμηλή.
Και πρέπει να σημειωθεί ότι και οι τρεις αυτές εξελίξεις αποτελούν συνέπειες των ιδιαίτερων κλιματικών συνθηκών του 2024.
Οι υψηλές θερμοκρασίες και η ξηρασία της Άνοιξης μείωσαν το ποσοστό κομπόδεσης και τελικής καρποφορίας, οι καύσωνες του θέρους «κατατρόπωσαν» τον Δάκο εξασφαλίζοντας την ποιότητα, αλλά συρρίκνωσαν τον καρπό μειώνοντας την παραγωγή και καταπόνησαν τα ίδια τα δέντρα σε σημείο μόνιμης μάρανσης και ξήρανσης σε αρκετές περιπτώσεις όπως στην Ανατολική Κρήτη, την Λέσβο, την Μεσσηνία κ.α.
Επομένως οι κρατικές προβλέψεις για 250.000 τόνους στην Ελλάδα και 80.000 τόνους στην Κρήτη που αναδημοσιεύονται και στα Ισπανικά μέσα μάλλον ανήκουν στην σφαίρα των ευχών και θα πρέπει να αναθεωρηθούν από τις αρμόδιες υπηρεσίες αλλά και τους επαγγελματικούς φορείς της χώρας για να μην οδηγούν σε λανθασμένους επιχειρηματικούς και πολιτικούς σχεδιασμούς.
Βέβαια και η παραγωγή της Ισπανίας που κάποιοι αρέσκονται να την ανεβάζουν στο 1,4-1,5 εκατ. τόνους δεν φαίνεται να είναι τόση, αφού και ο ίδιος ο Υπουργός της Ισπανίας πρόσφατα την ανάφερε σε 1,26 εκατ. τόνους. Επομένως η διαφορά των + 250 τόνων που προσθέτουν (που ισοδυναμεί με την διογκωμένη παραγωγή της Ελλάδας), επηρεάζει λανθασμένα την αγορά σε βάρος των παραγωγών.
===============
*Ο Νίκος Μιχελάκης, είναι Δρ. Γεωπόνος, πρώην Δ/ντής του Ινστιτούτου Ελιάς Χανίων και Επιστ. Σύμβουλος του ΣΕΔΗΚ. Τα άρθρα του εκφράζουν προσωπικές απόψεις και δεν απηχούν κατά ανάγκη τις απόψεις του ΣΕΔΗΚ. Μπορούν να αναδημοσιευτούν μόνο μετά άδεια του ([email protected]=
