ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΑΣΧΑ
† ΚΥΡΙΛΛΟΣ
ΜΕ ΤΟ ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΤΗ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΙΕΡΑΠΥΤΝΗΣ
ΚΑΙ ΣΗΤΕΙΑΣ, ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΚΛΗΡΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΕΟΦΡΟΥΡΗΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΙΕΡΑΠΥΤΝΗΣ ΚΑΙ ΣΗΤΕΙΑΣ,
ΧΑΡΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΑΣΤΑΝΤΑ ΣΩΤΗΡΑ ΧΡΙΣΤΟ
«Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, Άδου την καθαίρεσιν, άλλης βιοτής, της αιωνίου, απαρχήν·
και σκιρτώντες υμνούμεν τον αίτιον, τον μόνον ευλογητόν των πατέρων Θεόν και υπερένδοξον» (ζ΄ Ωδή Κανόνος Όρθρου της Κυριακής του Πάσχα).
Αγαπητοί μου Αδελφοί,
Χάριτι και ευδοκία Θεού διανύσαμε την ψυχωφελή περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, βιώσαμε την κατανυκτική αγία «Εβδομάδα των Παθών» του Κυρίου μας και αξιωνόμαστε και πάλι να εορτάσουμε τη λαμπροφόρο Ανάστασή του, τη λαμπρότερη όλων των εορτών και την «πανήγυριν των πανηγύρεων». Χαρά και ευφροσύνη πλημμυρίζει τις καρδιές μας. Οι άγγελοι και όλες οι ουράνιες δυνάμεις χαίρονται και αγάλλονται για τη σωτηρία των ανθρώπων.
Ο Χριστός ανασταίνεται την τρίτη ημέρα μετά την ταφή του και επιστρέφει θριαμβευτής από τον Άδη, όπου κατέβηκε για να αναγγείλει το Ευαγγέλιό του σ᾿ αυτούς που έζησαν και πέθαναν πριν τον ερχομό του. Λυτρώνει έτσι τους απ᾿ αιώνος νεκρούς και όλο το γένος των ανθρώπων από την αμαρτία, τη φθορά και τη σκλαβιά του θανάτου, που εισήλθε στον κόσμο ως συνέπεια της πτώσεως των πρωτοπλάστων εξ αιτίας του φθόνου του διαβόλου. Τώρα «βασιλεύει αλλ᾿ ουκ αιωνίζει άδης του γένους των βροτών» (τροπάριο Όρθρου Μεγάλου Σαββάτου), αφού ο θάνατος καταπατήθηκε και δεν είναι το αναπόδραστο τέλος της ζωής του ανθρώπου.
Η Ανάστασή του είναι το ακράδαντο θεμέλιο, πάνω στο οποίο στηρίζεται το οικοδόμημα της πίστεώς μας, και είναι η εγγύηση για την κοινή ανάσταση όλων των νεκρών. Ο Αναστάς Κύριος «απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο» (Α´ Κορ. 15, 20), δηλ. έγινε η αιτία και η αρχή, για να αναστηθούν όλοι οι κεκοιμημένοι, οι οποίοι «θα βγουν έξω από τους τάφους», σύμφωνα με τον προφήτη Ησαΐα (Ησ. 26,19). Ο «σαρκί υπνώσας ως θνητός» Ιησούς με την εκ νεκρών έγερσή του συνανασταίνει την ανθρώπινη φύση και την αποκαθιστά στο πρωτόκτιστο κάλλος της, καταργώντας το κράτος και την εξουσία του θανάτου, τον οποίο μετέβαλε σε κοίμηση και απαρχή της πέραν του τάφου αιωνίου ζωής.
Η Ανάσταση του Χριστού διαφέρει από τις αναστάσεις των νεκρών που πραγματοποίησε ο Ίδιος στην επίγεια πορεία του, την ανάσταση του Λαζάρου, του γιου της χήρας στη Ναΐν και της θυγατέρας του Ιαείρου, αφού τα αναστημένα σώματα εκείνων παρέμειναν φθαρτά και θνητά. Όμως το αναστημένο σώμα του Κυρίου, που ως Παντοδύναμος Θεός αναστήθηκε αυτεξουσίως, είναι «εν ετέρα μορφή» (Μάρκ. 6,12), δηλ. η ανθρώπινη φύση του είναι απαλλαγμένη από κάθε περιορισμό, φυσική αναγκαιότητα και νομοτέλεια. Αν και είναι υλικό, αισθητό και απτό, με σάρκα και οστά, το αναστημένο σώμα του Σωτήρος υπάρχει πλέον με τον τρόπο του ακτίστου και δεν αντλεί ζωή από τις βιολογικές του λειτουργίες. Ο Αναστάς Κύριος ενώ εμφανίζεται ενώπιον των Μαθητών του, τρώει μέλι και ψάρι και μπορούσε κανείς να ψηλαφήσει τα σημάδια των πληγών του, ωστόσο μπαίνει στο υπερώο «των θυρών κεκλεισμένων» (Ιω. 20,1), γίνεται άφαντος στους Εμμαούς μετά την κλάση του άρτου και τελικά αναλαμβάνεται στους ουρανούς.
Ο Αναστάς Κύριος είναι ο «πράος και ταπεινός τη καρδία» (Ματθ. 11,29) και χαρίζει την ειρήνη στις καρδιές των ανθρώπων. Είναι αυτός που άδικα καταδικασμένος αναπαύει κάθε «κοπιώντα και πεφορτισμένο», στέκεται δίπλα στον κάθε αδικημένο και περιφρονημένο και ζητά δικαιοσύνη και ισότητα για όλους τους ανθρώπους. Είναι εκείνος που πάνω στο σταυρό συγχώρησε τους σταυρωτές του, εκουσίως άπλωσε τις παλάμες του επί του Σταυρού και ένωσε «τα το πριν διεστώτα», για να είμαστε όλοι ενωμένοι μαζί του σε κοινωνία αγάπης. Γιατί όποιος ενώνεται με τον Χριστό, τον Νικητή του θανάτου και της αμαρτίας, σταυρώνοντας τα πάθη του και νεκρώνοντας τον «παλαιόν άνθρωπον» της αμαρτίας, μπορεί να περάσει από τον θάνατο στην όντως ζωή. Η κοινωνία του Σώματος και του Αίματος του Χριστού δίδει τη δυνατότητα στον άνθρωπο για μέθεξη στο Πάσχα καθ᾿ όλη τη διάρκεια του έτους, δεδομένου ότι κάθε Κυριακή εορτάζουμε το εβομαδιαίο Πάσχα. Ο Υιός και Λόγος του Θεού, ο «μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανώμενος» στο Θυσιαστήριο της Αγίας Τραπέζας σε κάθε Θεία Λειτουργία, μας προσφέρει διαρκώς τη δυνατότητα ενότητας μαζί του, αλλά και με τα άλλα μέλη του Σώματός του.
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Ο Χριστός με την Ανάστασή του συνανέστησε εκ του τάφου «παγγενή τον Αδάμ», δηλ. όλο το ανθρώπινο γένος. Έτσι ξεπεράστηκαν όλα τα προβλήματα του ανθρώπου, όπως επισημαίνει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στον Κατηχητικό λόγο του: «Κανείς δεν πρέπει να θρηνεί για τη φτώχεια και τη στέρηση των αναγκαίων υλικών αγαθών, γιατί “εφάνη η κοινή Βασιλεία”. Κανείς δεν πρέπει να οδύρεται για τα αμαρτήματα που διέπραξε, γιατί “συγνώμη εκ του τάφου ανέτειλε” και κανείς δεν πρέπει να φοβάται τον θάνατο, γιατί “ηλευθέρωσε ημάς ο του Σωτήρος θάνατος”».
Σε μια εποχή ποικίλων δυσκολιών και αλλεπάλληλων προκλήσεων, που απουσιάζει η ελπίδα και η προοπτική της Αναστάσεως, ο Αναστάς Κύριος μας καλεί να αντλήσουμε φως, χαρά, ειρήνη, έμπνευση, παρηγοριά, ενδυνάμωση και αισιοδοξία από το κενό μνημείο του. Ας κρατήσουμε, λοιπόν, αναμμένες τις λαμπάδες των ψυχών μας με το αληθινό Φως του, που φωτίζει κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο, για να φωταγωγηθεί ολόκληρη η ζωή μας από το ανέσπερο φως της Αναστάσεως του.
Αδελφοί, Χριστός Ανέστη!
Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!
Άγιον Πάσχα 2025
Με ολόθερμες αναστάσιμες ευχές
Ο Μητροπολίτης
† Ο Ιεραπύτνης και Σητείας KYΡΙΛΛΟΣ,
ευχέτης όλων σας προς τον Αναστάντα Κύριο
