Εδώ και καιρό παρακολουθώ με πολύ ενδιαφέρον πολλούς συνανθρώπους μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να ασχολούνται με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία στον δήμο μας. Λόγω εκλογών έχουμε την τιμή να βρισκόμαστε στο επίκεντρο και δεν είναι λίγοι αυτοί που άρχισαν να δείχνουν την ευαισθησία τους, να κάνουν υποδείξεις και να δίνουν οδηγίες ως ειδήμονες, να τραβούν βίντεο ανθρώπους με αναπηρία να δεινοπαθούν στο λιμάνι της πόλης μας προκαλώντας μια απίστευτη κατάσταση παραλογισμού.
Και εδώ μου έρχεται στο μυαλό το εξής ερώτημα. Πού ήταν λοιπόν όλοι αυτοί τόσα χρόνια. Εγώ προσωπικά είμαι σχεδόν 23 χρόνια σε αναπηρικό αμαξίδιο και 16 χρόνια μέλος στην εθελοντική ομάδα του συλλόγου ΑμεΑ Μεραμπέλλου. Όλα αυτά τα χρόνια δεν θυμάμαι κανέναν από όλους αυτούς να μας έχει προσεγγίσει και να έχει σταθεί δίπλα μας στους αγώνες που έχουμε δώσει και διεκδικούσαμε τα αυτονόητα. Λόγω εκλογών λοιπόν εκμεταλλεύονται καταστάσεις. Πολύ αμφιβάλω αν κάποιος από όλους αυτούς που έχουν βγει και ασχολούνται με εμάς γνωρίζει κάποιες από τις δράσεις του συλλόγου μας. Όσοι ήταν κοντά μας γνωρίζουν το τι έχει κάνει ο σύλλογος. Και το κάναμε αυτό για να ανατρέψουμε τα στερεότυπα περί περιορισμένων δυνατοτήτων των ατόμων με αναπηρία και δόξα τω Θεώ μια χαρά τα καταφέραμε αν αναλογιστούμε πώς μας αντιμετώπιζαν πριν και πώς σήμερα.
Μακάρι να κάνω λάθος αλλά η εμπειρία μου και το ένστικτο μου τόσα χρόνια μου λέει πως μόλις κλείσουν οι κάλπες όλοι αυτοί θα εξαφανιστούν. Εμείς αλλά και οι άνθρωποι που μας στηρίζουν θα είμαστε αυτοί που θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για αυτά που δικαιούμαστε.
Προσωπικά δεν είμαι μηδενιστής, δεν θα πω ότι δεν έχει γίνει τίποτα για εμάς τόσα χρόνια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι στα θέματα της προσβασιμότητας δεν θέλουμε δουλειά. Ένας βασικός λόγος που είμαι ξανά υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τον Αντώνη Ζερβό είναι αυτός. Ευελπιστώ πως άμεσα θα υλοποιήσουμε πολλά από αυτά που έχουμε πει ώστε να λέμε πλέον πως ζούμε σε μια κοινωνία που δίνει ίσες ευκαιρίες σε όλους.
Εδώ θα ήθελα να δώσω μια απάντηση σε όσους με ρωτούν «μα καλά γιατί με τον Αντώνη τον Ζερβό». Γιατί πολύ απλά τον πιστεύω και τον σέβομαι σαν άνθρωπο και σαν Δήμαρχο.
Εδώ θα ήθελα να εξομολογηθώ κάτι που πολύ λίγοι γνωρίζουν. Μετά από την περιπλάνηση 2 χρόνων σε διάφορα νοσοκομεία και το Ίδρυμα Αποκατάστασης Αναπήρων το 1998 επέστρεψα πίσω στον τόπο μου. Έπρεπε λοιπόν να οργανώσω και να προσαρμοστώ ταυτόχρονα στην καινούργια μου ζωή. Ένας από τους ανθρώπους που με βοήθησαν καταλυτικά να σταθώ πάλι όρθιος ήταν ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ Αντώνης Ζερβός.
Πέρα λοιπόν από τα πολιτικά κριτήρια στην μικρή κοινωνία που ζούμε σημαντικό ρόλο παίζει και ο παράγοντας ανθρωπιά. Τουλάχιστον έτσι πιστεύω εγώ. Αυτό μπορεί κάποιους να μην τους αγγίζει, αλλά για μένα λέει πολλά. Με έχουν μάθει στην ζωή μου να αγαπώ και να σέβομαι, να αναγνωρίζω το καλό από το κακό και κυρίως να μην είμαι αχάριστος. Όσοι λοιπόν κατάλαβαν έχει καλώς. Σε όσους πάλι δεν κατάλαβαν τους εύχομαι στις δύσκολες στιγμές τις ζωής τους να έχουν έναν Αντώνη στο πλευρό τους και σε αυτό κυριολεκτώ.
Λυπάμαι πραγματικά που αναγκάστηκα να γράψω αυτό το άρθρο, δεν θέλω να προσβάλω κανένα με τις υποδείξεις μου. Αν στεναχώρησα κάποιον ζητώ συγγνώμη, αλλά περίμενα ότι θα κρατούσαμε ένα επίπεδο που θα μας τιμούσε ως κοινωνία.
Ευχαριστώ.
Με εκτίμηση
Μαυροφόρος Γεώργιος
