Του Γιωργου Μανουσακη
Ο οκτάχρονος αγώνας των κατοίκων των πρώην Κοινοτήτων Βραχασίου και Μιλάτου ενάντια στην αναγκαστική συνένωση με το Δήμο Νεάπολης μέσω του σχεδίου “Ι. Καποδίστριας” αποτέλεσε μια επίμονη και δυναμική αντίδραση των τοπικών κοινωνιών ενάντια στην κατάργηση του δικαιώματος στην αυτοδιοίκηση.
Περιπτώσεις σαν αυτήν υπήρξαν και άλλες ανά την Ελλάδα, ενώ στη συνείδηση των μικρών τοπικών κοινωνιών τα σχέδια “Καποδίστριας” και “Καλλικράτης” έχουν καταγραφεί ως καταστροφικά για τη συνέχιση ύπαρξης των χωριών, αφού στα χρόνια εφαρμογής τους πολλά χωριά ανά την Ελλάδα ερήμωσαν και απέμειναν σε αυτά μόνο οι γηραιότεροι, να περιμένουν μοιρολατρικά την πλήρη ερήμωση.
Στους δήμους – μαμούθ του Καλλικράτη οι κάτοικοι των χωριών και των τοπικών κοινωνιών και οι εκπρόσωποι τους έχουν πια το ρόλο του κομπάρσου, αφού τα εκλογικά μεγέθη μεταφέρουν την τοπική εξουσία στα αστικά κέντρα και έτσι οι κάτοικοι των χωριών έχουν χάσει πλέον κάθε ουσιαστικό δικαίωμα λόγου και απόφασης στα θέματα αυτοδιοίκησης του τόπου στο Δημοτικό Συμβούλιο.
Επίσης καταγράφεται πλήρης απαξίωση και υστέρηση στην προώθηση έργων και παρεμβάσεων στους πρώην δήμους και πρώην κοινότητες που έχουν συνενωθεί με κεντρικούς δήμους, κάτι που συμβαίνει και στο Δήμο Αγ. Νικολάου.
Τα υποτιθέμενα Κοινοτικά Συμβούλια έχουν ελάχιστες ουσιαστικές αρμοδιότητες και δυνατότητες. Παράλληλα, οι συνεχόμενες οικονομικές περικοπές του κράτους και των μνημονίων εις βάρος της αυτοδιοίκησης αποτελούν το χειρότερο δυνατόν οικονομικό περιβάλλον για ουσιαστικά έργα ανάπτυξης στις τοπικές κοινωνίες.
Όπως έχει πει ο Μανώλης Γλέζος, μετά τα σχέδια Καποδίστριας και Καλλικράτης δεν έχουμε πλέον στις τοπικές κοινωνίες αυτοδιοίκηση αλλά ετεροδιοίκηση.
Στην Ελλάδα πριν τον Καλλικράτη είχαμε 1.034 Ο.Τ.Α, με μέσο όρο περίπου 10.000 κατοίκους ανά δήμο και μετά τον Καλλικράτη έχουμε 325 δήμους με μέσο όρο περίπου 30.000 κατοίκους ανά δήμο.
Αντίθετα, στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ο μέσος όρος είναι 5.100 κατοίκους ανά δήμο. Βλέπουμε δηλαδή ότι ακόμα και πριν το Καλλικράτη οι δήμοι μας ήταν διπλάσιοι σε μεγέθος από τους Ευρωπαϊκούς.
Στην Γαλλία το 95% των δήμων έχουν πληθυσμό μικρότερο των 5.000 κατοίκων, στη Γερμανία το 75% στην Ιταλία το 71%, και στην Ισπανία το 85% των δήμων έχουν πληθυσμό μικρότερο των 5.000 κατοίκων.
Επίσης στις χώρες της Ε.Ε. η αυτοδιοίκηση διαχειρίζεται μεγάλο ποσοστό του ΑΕΠ κάθε χώρας, κατά μέσο όρο το 12.7%, τη στιγμή που στην Ελλάδα η αυτοδιοίκηση διαχειρίζεται μόλις το 2% του ΑΕΠ και είναι τελευταία χώρα της Ε.Ε. (και) σε αυτόν τον τομέα.
Aπέναντι σε αυτή την κατάσταση χρειάζεται διεκδίκηση να καταργηθούν αυτά τα αντιδημοκρατικά σχήματα και νόμοι και να παίξει η αυτοδιοίκηση πραγματικό ρόλο τοπικής δημοκρατίας έτσι ώστε Δήμοι και Κοινότητες να λειτουργούν ως κύτταρα τοπικής αυτοδιοίκησης και με αποφασιστικούς ρόλους και αρμοδιότητες.
Παράλληλα χρειάζεται δυναμική διεκδίκηση από τις τοπικές κοινωνίες και από τους εκπροσώπους τους για ισόρροπη κατανομή πόρων και έργων σε όλες τις περιοχές του Δήμο Αγ. Νικολάου.
Γιώργος Μανουσάκης
υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τη Λαϊκή Συσπείρωση Δήμου Αγ. Νικολάου
