Ένας απογοητευτικός ΑΟΑΝ εμφανίστηκε στον αγώνα της σεζόν στη Ραφήνα και στον.. «μεγάλο τελικό» παραμονής απέναντι στη Θύελλα.
Μια ομάδα που έχασε τη γη κάτω από τα πόδια της δεχόμενη το πρώτο της γκολ και στα τελευταία δεκαπέντε λεπτά του πρώτου ημιχρόνου δεν μπορούσε να κάνει τίποτα σωστά μέσα στο γήπεδο, χωρίς χημεία, με απογοήτευση και φόβο μην πάρει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις το σκορ, βλέποντας τους αντιπάλους της να μπαίνουν μια την ίδια ορμή και στο δεύτερο μέρος. Τα τρία γκολ σε διάστημα δώδεκα λεπτών (31’-42’) και τα τέσσερα συνολικά στον αγώνα, δείχνουν πως ήταν μια από τις χειρότερες εμφανίσεις των «κυανόλευκων» στη σεζόν, δεδομένου και της κρισιμότητας της αναμέτρησης, καθώς η προηγούμενη φορά που δέχθηκαν τέσσερα γκολ ήταν τη 2η αγωνιστική εκτός έδρας από τον Εθνικό. Μια από τις καλύτερες ομάδες του 4ου ομίλου, πρωτοπόρο και φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου δηλαδή.
Και ενώ στο διάστημα που έχει μεσολαβήσει και πάρα πολλά έχουν αλλάξει, στο χειρότερο δυνατό παιχνίδι, απέναντι σε μια ομάδα με τον ίδιο στόχο και θεωρητικά της ίδιας δυναμικής και αξίας, η ομάδα του Αγίου Νικολάου δέχθηκε τέσσερα γκολ και έδειξε πως δεν μπορεί να διεκδικήσει τη σωτηρία της.
Τέτοια ώρα το τι μπορεί να αλλάξει για τους «κυανόλευκους» κανείς δεν μπορεί να το πει, καθώς δεν υπάρχει καμία δικαιολογία και από κανέναν. Ο ΑΟΑΝ φάνηκε πως δεν είχε ενέργεια, είτε σωματική, είτε πνευματική και έχασε από έναν… παίκτη, αν θέλουμε να το δούμε και πιο απλά. Ο Γκούμας έκανε ότι ήθελε μέσα στο γήπεδο και έκανε την ανασταλτική λειτουργία του ΑΟΑΝ να μοιάζει ομάδας τοπικού. Το δεκάρι της Θύελλας έπαιζε τραυματίας και η αλλαγή του στο 54’ με το σκορ στο 3-0 άλλαξε εντελώς το ματς, καθώς γρήγορα έγινε το 3-2. Όμως ακόμη και τότε ο ΑΟΑΝ δεν είχε διάρκεια, δεν είχε ένα γερό… ξέσπασμα στο παιχνίδι για να κάνει την ανατροπή. Εκεί που χάθηκε η ευκαιρία για το 3-3 (67’), εκεί τελείωσαν όλα για τους «κυανόλευκους».
Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι αυτή η εικόνα μακριά από το στάδιο του Αγίου Νικολάου δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας για τη συνέχεια, ακόμη κι αν υπάρχουν σοβαρές μαθηματικές ελπίδες για να μπορέσει να πλησιάσει τη ζώνη και να την περάσει. Καθώς θα χρειαστούν εκτός έδρας αποτελέσματα, όμως μακριά από το γήπεδο τους οι Αγιονικολιώτες χάνουν το μυαλό τους.
Ο ΑΟΑΝ έκανε μια αποκαρδιωτική εμφάνιση στη Ραφήνα και αν μη τι άλλο, ήττα από ήττα διαφέρει. Άλλο να παίξεις και να χάσεις και άλλο να μην παίξεις καθόλου. Και τηρουμένων των αναλογιών ο ΑΟΑΝ ήταν πολύ κακός. Δεν είχε νεύρο. Δεν είχε τίποτα απολύτως. Και όταν από το ξεκίνημα του αγώνα δίνεις στον αντίπαλο το δικαίωμα να πιστέψει ότι μπορεί να σε κερδίσει, τότε πολύ δύσκολα γυρίζει το χαρτί. Όση προσπάθεια κι αν κάνεις.
Πλέον φαίνεται ότι είναι θέμα νοοτροπίας και μόνο τα όσα συνέβησαν στη Ραφήνα και έτσι δεν υπάρχει καμία ελπίδα για τα συνέχεια. Δεν ήταν μόνο αγωνιστικό το θέμα. Τι και πως μπορεί να αλλάξει η κατάσταση κανείς δεν το ξέρει. Το μόνο σίγουρο που πρέπει να γίνει, είναι ότι ακόμη και αν δεν καταφέρει να παραμείνει στην κατηγορία, αυτό θα πρέπει να το κάνει με αξιοπρέπεια μέχρι το τέλος της σεζόν. Το χρωστάνε όλοι στην ιστορία αυτής της ομάδας, στον κόσμο που πάντα είναι δίπλα σε κάθε προσπάθεια και στους ανθρώπους της διοίκησης, οι οποίοι έχουν φροντίσει ώστε να υπάρχει οργάνωση που πολλές ομάδες του ομίλου δεν την έχουν, κι όμως είναι σε καλύτερη βαθμολογική θέση.
