Είθισται άλλες χρονιές αυτήν την περίοδο μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων, να υπάρχει κινητικότητα σε ό,τι αφορά τις πωλήσεις ελαιολάδου, κάτι που κινούσε και στήριζε ουσιαστικά την τοπική οικονομία στη διάρκεια του χειμώνα και της άνοιξης.
Φέτος όμως, αυτήν την στιγμή, η όποια κινητικότητα υπάρχει δεν είναι σχεδόν άξια αναφοράς με την έννοια ότι οι τιμές για το προϊόν είναι εξευτελιστικές. Από 1,05 έως 1,30 ευρώ για πάνω από δύο οξέα, από δύο και κάτω 1,50 με 1,55 ευρώ και σε ότι αφορά τις γραμμές κατά περίπου στα 2,45 ευρώ.
Η αγωνία του αγροτικού κόσμου και όλων των παραγωγών ελαιολάδου επομένως «έχει χτυπήσει κόκκινο», αφού πολλοί στηρίζονται στην πώληση του προϊόντος για να καλύψουν υποχρεώσεις και πολλοί για να επιβιώσουν. Είτε στη μία είτε στην άλλη περίπτωση το πρόβλημα μεταφέρεται σε όλη την τοπική κοινωνία, μέσω του «κύκλου του χρήματος». Ο αγρότης δεν έχει χρήματα, ο έμπορος δεν έχει χρήματα, οι λοιποί καταστηματάρχες δεν έχουν χρήματα και πάει λέγοντας…
Όπως επισημαίνει σε ρεπορτάζ της Μαρίζας Ψαράκη στην ΑΝΑΤΟΛΗ ο Πρόεδρος του Ελαιουργικού Σταφιδικού Συνεταιρισμού Σητείας κ. Σταύρος Κολυδάκης «κάποια γεράκια έχουν βρει πτώματα και προσπαθούν να φάνε τις σάρκες μας».
Ανέφερε δε χαρακτηριστικό παράδειγμα κατά το οποίο δόθηκε σε ελαιουργείο η τιμή των 2,50 ευρώ για τις τρεις γραμμές και 2,10 ευρώ για τις τέσσερις γραμμές. «Γίνεται αντιληπτό ότι συμβαίνουν ακατανόητα πράγματα. Πώς εξηγείται η διαφορά των 3 με τις 4 γραμμές; Κάποιοι εκμεταλλεύτηκαν ή εκμεταλλεύονται τις καταστάσεις κι εντείνουν το ήδη τεράστιο πρόβλημα για τον παραγωγό», ανέφερε.
