Σε έναν πολύ μεγάλο από αρκετές απόψεις αγώνα, πήρε μέρος ο Μάνος Παρασκάκης, αυτόν της υπεραπόστασης 142 χλμ. με την ονομασία «Δρόμος Αθανάτων» και τη διαδρομή Τρίπολη-Σπάρτη-Μυστράς-Καλαμάτα, με διοργανωτές τον διεθνή σύνδεσμο αγώνων υπεραπόστασης «Οι Αθάνατοι», την Περιφέρεια Πελοπονήσου, τον δήμο Τρίπολης, Σπάρτης, Καλαμάτας και τη συμμετοχή του Αθλητικού Οργανισμού δήμου Σπάρτης και του Συλλόγου δρομέων Υγείας Μεσσηνίας και Σπαρτιατών δρομέων.
Ουσιαστικά ο αγώνας αυτός αποτελεί μια σύνδεση των τεσσάρων αγαλμάτων των Ηρώων της ελληνικής ιστορίας, αυτά του στρατηγού Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στην Τρίπολη, του βασιλιά Λεωνίδα στη Σπάρτη, του τελευταίου Βυζαντινού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στο Μυστρά και της Νίκης με τις μορφές του Γρηγόριου Δικαίου (Παπαφλέσσα), του Πατρόμπεη Μαυρομιχάλη και του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στην κεντρική πλατεία της Καλαμάτας, σε μια διαδρομή που κινείται παράλληλα με την κορυφογραμμή του Ταϋγέτου και διαμέσω των χωριών που βρίσκονται στα βόρεια του όρους.
Μάλιστα, ο φετινός 8ος Δρόμος Αθανάτων με αφετηρία αγώνα την Τρίπολη – Πλατεία Άρεως (άγαλμα Κολοκοτρώνη) και τερματισμό την Καλαμάτα (κεντρική πλατεία), είχε τη δική του ιδιαιτερότητα, καθώς ήταν αφιερωμένος στα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Ο Χρήστος Παρασκευάς της Νίκης Βόλου ήταν ο νικητής του 8ου Δρόμου Αθανάτων, καθώς ολοκλήρωσε τον αγώνα σε 12 ώρες, 12 λεπτά και 52 δευτερόλεπτα. Δεύτερος τερμάτισε ο Παναγιώτης Πολίτης (Σπαρτιάτες Δρομείς / Dimopoulos Coaching) με 14:00:32. Τρίτος, με ένα δευτερόλεπτο διαφορά, ήταν ο Μάκης Ζωγράφος (Παλλήνιοι Δρομείς).
Στις γυναίκες πρώτευσε η Μάρθα Ξηροφώτου της Kasimis Training, με 16:11:56. Ακολούθησαν η Μάτα Κλήσαρη των Μαραθωνοδρόμων Δρομέων Αργολίδας με 16:12:02 και η Μαρία Πολυζώη με 16:17:20.
Στον αγώνα «Βασιλιάς Λεωνίδας», απόστασης 80 χλμ., πρώτος αναδείχτηκε ο Σάγκαν Λούκασζ με 6:36:40 και ακολούθησαν οι Γιώργος Τάσιος του Παναθηναϊκού (6:39:19) και Στέργιος Αναστασιάδης της Great (6:53:06).
Πρώτη στις γυναίκες στα 80 χλμ. τερμάτισε η Φωτεινή Τσοχαντάρη του Συλλόγου Δρομέων Αρτας με 8:25:41. Δεύτερη ήταν η Νάντια Γκαβάκου των Σπαρτιατών Δρομέων με 8:30:28 και τρίτη η Μαρία Μιχαήλ της Τραχίνας με 8:30:30.
Ο πιο δύσκολος αγώνας
Για την εμπειρία του αυτή ο Νεαπολίτης δρομέας μεγάλων αποστάσεων ο οποίος κατάφερε να τερματίσει αυτή τη μεγάλη απόσταση και μάλιστα πεντηκοστός τρίτος από εκατόν είκοσι ένα συμμετέχοντες, μίλησε στην ΑΝΑΤΟΛΗ αναφέροντας: «Ήταν ο πιο δύσκολος αγώνας που έχω πάρει μέρος. Όσο εξελισσόταν, οι αποστάσεις άνοιξαν και οι αθλητές απομακρυνθήκαμε μεταξύ μας. Έτσι δεκατρείς ώρες μέσα στη νύχτα έτρεχα ολομόναχος και πολλές φορές αισθάνθηκα ότι είχε μείνει αρκετά πίσω και τελευταίος. Δυστυχώς από το 26ο χλμ. είχα έντονες ενοχλήσεις στο δεξί μου ισχίο και ήταν όλο και πιο συχνές, με αποτέλεσμα να χρειαστώ παυσίπονο ώστε να συνεχίσω την προσπάθεια μου. Αυτό, δεν μου επέτρεψε να ανοίξω το ρυθμό στα τελευταία χιλιόμετρα που ήταν κατηφόρα, κρατώντας έναν σταθερό ρυθμό σύμφωνα με τη στρατηγική μου για να μπορέσω να τερματίσω. Καθώς υπήρξε αθλητής που είχε στόχο την πρωτιά, όμως εγκατέλειψε».
Στη συνέχεια τόνισε χαρακτηριστικά «Σε τέτοιους αγώνες το σώμα σου λέει να σταματήσεις λόγω των πόνων και με το μυαλό προσπαθείς να κρατηθείς, όμως από ένα σημείο μετά και αυτό σου λέει να φερθείς λογικά και να σταματήσεις. Έρχονται αρνητικές σκέψεις σε όλους θεωρώ, όταν είσαι μόνος μέσα στη νύχτα και τρέχεις αρκετές ώρες με το σώμα να πονάει και πρέπει αυτά να τα διαχειριστείς, βλέποντας όσους εγκατέλειπαν να είναι με το μπουφάν τους σε ένα τζιπ και να σκέφτεσαι ότι ίσως έχει έρθει και η σειρά μου. Προσωπικά έχω πείσμα και αυτό με βοήθησε, καθώς ήξερα ότι το συναίσθημα του τερματισμού δεν θα το έχω ξανά νοιώσει. Δηλώνοντας συμμετοχή βέβαια σε τέτοιους αγώνες ξέρεις τι θα αντιμετωπίσεις και αν δεν μπορείς καλύτερα να μην πας. Όπως λέει και ο προπονητής μου, σε αγώνες Ultra, το μόνο εύκολο και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα προκύψουν προβλήματα, όταν είναι τόσα πολλά τα χιλιόμετρα».
Διπλή σημασία
«Συνολικά πήραν μέρος εκατόν είκοσι ένα άτομα στα 142χλμ. από τα οποία εγκατέλειψαν είκοσι πέντε άτομα. Έγινε και παράλληλος αγώνας 80χλμ. που ολοκληρωνόταν στην Σπάρτη με τη συμμετοχή περίπου σαράντα ατόμων, ο οποίος ήταν πιο εύκολο και οι περισσότεροι εκεί τερμάτισαν. Ο αγώνας αυτός είχε διπλή σημασία δεδομένου ότι συνδυάστηκε με τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Έτσι το αναμνηστικό μπλουζάκι κάθε διαγωνιζόμενου είχε μια λησμονημένη πατρίδα και εγώ προσωπικά είχα τη Λάρανδα. Άλλος τη Σμύρνη, την Τραπεζούντα, το Αϊβαλί κ.α., ενώ τα μετάλλια είχαν πάνω μια μητέρα που κρατάει ένα παιδί και επίσης μας έδωσαν ένα αναμνηστικό κυπελλάκι που έγγραφε τα 100χρόνια από την Μικρασιατική καταστροφή, με ένα μαρμάρινο κεράκι».
Να μην σταματήσεις να προσπαθείς
Για το τρέξιμο το οποίο έχει μπει για τα καλά στη ζωή του, είπε «Το τρέξιμο με έχει κάνει πάρα πολύ υπομονετικό άνθρωπο, καθώς ήμουν πάρα πολύ ανυπόμονος. Επειδή η ζωή έχει δύσκολες καταστάσεις για όλο τον κόσμο, είναι καλό να προσπαθείς να τις διαχειριστείς. Αν δεν μπορείς, τουλάχιστον να μην σταματήσεις να προσπαθείς. Αυτό είναι το δικό μου μήνυμα».
Τέλος, για τα σχέδια του, απάντησε «Ήταν ο δεύτερος μου αγώνας Ultra μέσα στη χρονιά μετά από ένα δωδεκάωρο αγώνα στο ποδηλατοδρόμιο του Σχοινιά με 104χλμ. Χρειάζεται σωστή διαχείριση τώρα και να μην παρασυρθώ με τη συμμετοχή και σε άλλο τέτοιο μεγάλο αγώνα, για να μην υπάρξουν δύσκολες καταστάσεις. Πλέον είμαι σε διαδικασία αποθεραπείας και στη συνέχεια σίγουρα θα δω τι αγώνες υπάρχουν για να πάρω μέρος αφού μιλήσω και με τον προπονητή μου. Ίσως κάποιον είκοσι τετράωρο αγώνα κυκλικό. στον οποίο γράφεις χιλιόμετρα. Υπάρχει μια τέτοια διοργάνωση το 2023 σε πίστα στις Σέρρες».
