Η γύρα της πόλης μ’ έφερε στην οδό Επιμενίδου, δίπλα από τον Ελαιώνα. Η σκέψη που πάντα κάνω είναι γιατί δεν έγινε από κάτω πάρκινγκ αυτοκινήτων κι από πάνω μια ωραία πλατεία. Δεν έγινε, αλλά, ακόμα και τώρα αυτό γίνεται. Άλλωστε η σημαντική αλλαγή ήταν μόνο στο δάπεδο, αντί να πατάμε σε χώμα, τώρα πατάμε σε κυβόλιθους.
Στον ίδιο χώρο υπάρχει μία παιδική χαρά αρκετά περιποιημένη και είδα αρκετούς γονείς που είχαν φέρει τα παιδιά τους να παίξουν. Υπάρχουν και όργανα γυμναστικής και χάρηκα που είδα το φίλο Γιώργο να εξασκείται. Υπάρχουν διάφορα όργανα για να βελτιώσουν το σώμα μας, όπως όργανο εκτάσεων, αεροβαδίσματος, πιέσεων ώμων, πάγκος κοιλιακών και ραχιαίων, ποδήλατο.
Ο ελαιώνας διαθέτει και αρκετές ελιές, αλλά οι περισσότερες βρίσκονται σε κακή κατάσταση λόγω της παρατεταμένης ανομβρίας. Αυτές που είναι περιφερειακά είναι σε καλύτερη κατάσταση, με αρκετές μάλιστα ελιές. Μου επεσήμαναν την έλλειψη τουαλέτας στο χώρο κάτι που αναγκάζει πολλούς ξέρετε τί να κάνουν. Είδαμε ακόμα πολλά περιττώματα σκύλων, που σημαίνει ότι αρκετοί φιλόζωοι δείχνουν έλλειψη σεβασμού στο περιβάλλον.
Ο Ελαιώνας διαθέτει και έναν ιστορικό μεταλλικό ανεμόμυλο, κατασκευής «Σικάγου» («The Aermotor Chicago»), απ’ αυτούς που ήρθαν στο Λασίθι αρχές της δεκαετίας του 50, βοήθεια από το σχέδιο Μάρσαλ. Να τους διατηρήσουμε για να θυμίζουν στις επόμενες γενιές την ιστορία του Αγίου Νικολάου.
ΛΕΩΝ.Κ.
