Το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών στο πλαίσιο των επιμορφωτικών, πολιτιστικών και καλλιτεχνικών του δράσεων με τίτλο «Το ΕΚΠΑ στην Πόλη», συνδιοργάνωσε για δεύτερη χρονιά με τον Δήμο Αθηναίων τον «Μαραθώνιο Ποίησης» στις 21 Μαρτίου, τιμώντας την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Στον διαγωνισμό συμμετείχε με το ποίημά της «Σπουδά-ζωντας στην Αθήνα» η συμπολίτισσα μας Ελένη Βρυγιωνάκη, φοιτήτρια του έκτου έτους στην Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ και κατάφερε να διακριθεί.
To ποίημά της
«Σήμερα, στο μετρό, στο μέγαρο, την είδα. Πέρασε κι η ώριμη αδιαφορία του πλήθους έσβησε. Με σκούντησε ελαφρά, σαν τον άνεμο που ανοίγει ένα παράθυρο, κι ύστερα έφυγε.
Ήταν νέα, όμορφη, και φορούσε τη χαρά της αντί των κοσμημάτων. Με μια βαλίτσα στο χέρι, σαν εισιτήριο, για κόσμους που εγώ δεν είχα ακόμα γνωρίσει.
Βγαλμένη από άλλη εποχή, τα κτίρια, οι δρόμοι, τα δέντρα, όλα γύρω της πλαισιωμένα, κομπάρσοι στη σκηνή μιας ταινίας που δεν είχε σκηνοθέτη, μόνο αλήθεια.
Την ακολούθησα, όχι από περιέργεια, αλλά γιατί κάτι μέσα μου άρχισε να θυμάται.
Κατέβηκε στο Σύνταγμα, άλλαξε γραμμή όπως εγώ σε αυτό το ποίημα, κι όταν έφτασε στο Πανεπιστήμιο, ο χρόνος ξέμπλεξε από τα μαλλιά της και έπεσε στα πόδια της σαν στίχος.
Τον μάζεψε ένα τετράδιο ανοιχτό στην αγκαλιά της, οι ποιητικές γραμμές της ζωής γραμμένες εκεί, σαν αρχαίο μυστικό ανάμεσα στα μαρμάρινα πρόσωπα του Πλάτωνα.
Την ακολούθησα. Ήμουν πια προέκτασή της, ένας σιωπηλός παρατηρητής.
Στην Ακρόπολη, στάθηκε κάτω από την ελιά. Πήρε μια ανάσα βαθιά, σαν να ρουφούσε με μιας όλο το παρελθόν της Αθήνας. Οι περαστικοί έμοιαζαν με πρόσωπα που κάποτε αγάπησε.
Κι ύστερα, το Ζάππειο. Το Κουκάκι. Το Φάληρο. Ένας ανοιχτός χάρτης σε σχήματα όμοια με εκείνα της παλάμης της.
Μα μια μέρα, περνώντας μπροστά από ένα καθρέφτη, εκείνη γύρισε και με κοίταξε στα μάτια. και τότε κατάλαβα:
Ήμουν εγώ.
Εγώ, τότε Μια πρωτοετής φοιτήτρια ιατρικής, που έψαχνε να γιατρέψει όχι μόνο σώματα, αλλά και την ίδια τη ψυχή. Αθήνα μου σ’ ευχαριστώ, Εσύ, η πρώτη μου κλινική, η πρώτη διάγνωση της ζωής μου, μου έμαθες πως η ψυχή χρειάζεται φροντίδα, όσο και το σώμα.
Εγώ σήμερα, ένα κορίτσι που έγινε σκιά του εαυτού της, και την ακολούθησε παντού, μέχρι να βρει ποια πραγματικά είναι.
Βριτόμαρτις».
Προς την αυτογνωσία
Η κ. Βρυγιωνάκη ανέφερε στην ΑΝΑΤΟΛΗ ότι ο διαγωνισμός διεξήχθη ανώνυμα, με όλους τους συμμετέχοντες να χρησιμοποιούν ψευδώνυμα. Στον διαγωνισμό που μέτρησε 135 συμμετοχές στο σύνολο, η ίδια επέλεξε το ψευδώνυμο «Βριτόμαρτις». Το όνομα αυτό προέρχεται από τη μυθολογία, καθώς η Βριτόμαρτις ήταν θεότητα της αρχαίας Ελλάδας, προστάτιδα των ψαράδων, η οποία λατρευόταν στην Κρήτη. Η επιλογή της βασίστηκε τόσο στη σύνδεσή της με την κρητική καταγωγή της όσο και στην ομοιότητα του ψευδωνύμου με το επίθετό της, που ξεκινά από «Βρ». Οι καθηγητές εκτίμησαν ιδιαίτερα αυτή την επιλογή, και η ίδια έλαβε πολύ θετικά σχόλια. Επιπρόσθετα δήλωσε, πως η συμμετοχή της στον διαγωνισμό ήταν μια ιδιαίτερα όμορφη και ιδιαίτερη εμπειρία.
Την κ. Βρυγιωνάκη βράβευσαν ο Δήμαρχος Αθηναίων κ. Χάρης Δούκας, και ο Πρύτανης του ΕΚΠΑ κ.Γεράσιμος Σιάσου.
Μέσα από τους στίχους του ποιήματός της, η κ. Βρυγιωνάκη αποτυπώνει τη διαδρομή της στην πόλη, τη σχέση της με την Ιατρική και την προσπάθειά της να ανακαλύψει τη δική της εσωτερική θεραπεία. Με ευαισθησία και βαθύ στοχασμό, κατάφερε να εκφράσει όχι μόνο την εμπειρία των σπουδών στην Αθήνα, αλλά και την προσωπική της διαδρομή προς την αυτογνωσία. Θερμά συγχαρητήρια για αυτή τη σημαντική διάκριση!
ΣΟΦΙΑ ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗ
