Στην ΑΝΑΤΟΛΗ μίλησε ο Πρόεδρος του Κτηνοτροφικού Συλλόγου Ν. Λασιθίου Γιάννης Μπρόκος. Ρωτήσαμε τον κ. Μπρόκο, γιατί όταν δόθηκε η ευκαιρία και ορισμένα κίνητρα, οι κτηνοτρόφοι του νομού να συνδέσουν τη δραστηριότητά τους με μια εναλλακτική μορφή Τουρισμού και να ενισχύσουν το εισόδημά τους, καθιστώντας τις κτηνοτροφικές μονάδες τους επισκέψιμες, εκτός ίσως από μια ή δυο περιπτώσεις δεν το έκαναν. Μας είπε: «Αυτό μπορεί να είχε γίνει, αλλά στην περιοχή μας δεν εκμεταλλευτήκαμε τη δυνατότητα αυτή. Βέβαια, αυτό θα μπορούσαν να το αξιοποιήσουν νέοι κτηνοτρόφοι. Αλλά φοβούνται την ανάληψη τραπεζικού χρέους ή για άλλους λόγους».
Όπως επεσήμανε, σε άλλα μέρη της Ελλάδος υπάρχει γεωργική γη σε μεγάλες εκτάσεις και το αναγκαίο νερό, που ένας κτηνοτρόφος μπορεί να καλλιεργήσει ζωοτροφές και να είναι βιώσιμη. Αυτό όμως λόγω της γεωμορφολογίας, της κατάτμησης της ιδιοκτησίας και των κλιματικών συνθηκών με έντονα τα ξηροθερμικά χαρακτηριστικά ειδικά στο Λασίθι, είναι αδύνατον.
Κάποιοι κτηνοτρόφοι οργώνουν οι ίδιοι και σπέρνουν κάποιες εκτάσεις με κριθάρι κλπ. αλλά, όπως είπε ο κ. Μπρόκος, δεν αποδίδουν ούτε τον καρπό που αγοράζει κανείς και σπέρνει, γιατί δεν υπάρχουν οι βροχές που χρειάζονται τα σπαρτά να αναπτυχθούν τους μήνες που απαιτείται. Η κλιματική αλλαγή πλήττει τη φύση συνολικά και φυσικά τη χλωρίδα, που έχουν ανάγκη για να βοσκήσουν τα κοπάδια τους οι κτηνοτρόφοι.
Ειδικά στην ευρύτερη περιοχή όπου δραστηριοποιείται ο ίδιος, αλλά εκτρέφεται και ένα μεγάλο ποσοστό του κτηνοτροφικού κεφαλαίου του νομού μας, που είναι η περιφέρεια Κριτσάς- Ταπών- Καθαρού, από την ανομβρία και τους παρατεταμένους καύσωνες έχει πληγεί ακόμη και η δασική βλάστηση, η οποία αναπτύχθηκε και επιβίωσε αιώνες και μέσα στα τελευταία χρόνια έχει πληγεί σε βαθμό που προκαλεί έκπληξη και θλίψη.
Όπως είπε χαρακτηριστικά, μέχρι ένα υψόμετρο το 1/3 της δασικής βλάστησης έχει ξεραθεί, ακόμη και οι πλέον ανθεκτικοί πρίνοι του Καθαρού. Αλλά και τόνισε τη ζωτική σημασία, που θα έχει για την επιβίωση της κτηνοτροφίας και όχι μόνο, η κατασκευή του φράγματος στο Καθαρό, που συζητείται εδώ και δεκαετίες, χωρίς μέχρι στιγμής να έχει υλοποιηθεί!
Προκειμένου να εξασφαλίσουν κρίσιμες ποσότητες νερού για να ποτίσουν τα ποίμνιά τους, οι κτηνοτρόφοι του Καθαρού με μηχανικά μέσα ανοίγουν λεκάνες σκάβοντας στο έδαφος, το οποίο διαθέτει φυσική στεγανότητα και γεμίζουν με νερό βροχής. Σύστημα, το οποίο παρέχει νερό μέχρι το Σεπτέμβριο ή Οκτώβριο για το πότισμα των ζώων. Μπορεί να υπάρχουν και 500 τέτοιες μικρές ομβριοδεξαμενές στο Οροπέδιο Καθαρού, χωρητικότητας από 300- 800 κ.μ. νερό.
ΝΙΚΟΣ ΤΡΑΝΤΑΣ
