Η Αναπτυξιακή Εταιρεία Κρήτης και ο δήμος Σφακίων, υπέγραψαν σύμβαση συνεργασίας με σκοπό την προώθηση της ένταξης της σφακιανής πίτας στο Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Γιατί όχι και η νεράτη μυζηθρόπιτα; Ποιες είναι οι διαφορές τους;
Τα βασικά υλικά της Σφακιανής πίτας είναι αλεύρι, ξινή μυζήθρα, ελαιόλαδο, νερό και αλάτι. Η ξινή μυζήθρα είναι το συστατικό που της δίνει την χαρακτηριστική της γεύση. Η ζύμη της είναι λεπτή και εύκολη στην επεξεργασία. Τρώγεται ζεστή και συνοδεύεται με μέλι. Το μέλι αναδεικνύει την αντίθεση μεταξύ της αλμυρής γεύσης της πίτας και της γλυκιάς του μελιού.
Η νεράτη μυζηθρόπιτα είναι στενή συγγενής της σφακιανής πίτας, με μια πιο υγρή ζύμη και μια ξεχωριστή γεύση. Τα βασικά υλικά είναι αλεύρι, ξινή μυζήθρα, νερό και λίγο αλάτι για το ζυμάρι και λίγο ή καθόλου νερό για τη γέμιση.
Ο δήμαρχος Σφακίων Γιάννης Ζερβός αναφέρθηκε στα χαρακτηριστικά της σφακιανής πίτας που έχουν να κάνουν με τον τρόπο παρασκευής της και τα ιδιαίτερα ποιοτικά υλικά που χρησιμοποιούνται. «Με την υλοποίηση αυτού του εγχειρήματος, η σφακιανή πίτα θα αναδειχθεί και θα ενταχθεί στην κρητική γαστρονομική κουλτούρα με πολλαπλά οφέλη για την τοπική κοινωνία και οικονομία» αναφέρει.
Η πρόεδρος του Συνεταιρισμού Γυναικών Κριτσάς κ. Μαρία Σημαιάκη μας μίλησε για τις Κριτσώτικες νεράτες μυζηθρόπιτες ή μιστρόφτες, όπως τις λέγανε παλιά και υπενθυμίζει ότι «για περισσότερα από 30 χρόνια διοργανώνεται στην Κριτσά, κάθε χρόνο, βραδιά μυζηθρόπιτας. Παλιότερα σαν διαγωνισμός στην Πάνω Πλατεία και αργότερα σαν γιορτή, στην αυλή του Σχολείου, πάντοτε με επιτυχία και με μεγάλη συμμετοχή. Τις έφτιαχναν γυναίκες, αλλά μερικές φορές ακόμα και άνδρες!».
- Για τη διαδικασία παρασκευής τους η κ. Σημαιάκη μας εξηγεί: «Είναι ιδιαίτερη η τεχνική τους. Ζυμώνουμε αγνό ζυμάρι, που σχεδόν κολλάει στα χέρια και το αφήνουμε σε θερμοκρασία δωματίου για μερικές ώρες. Στο επόμενο στάδιο παίρνουμε λίγο ζυμάρι με βρεγμένα χέρια, το απλώνουμε στην παλάμη του χεριού μας με βρεγμένα χέρια, βάζουμε επάνω του τη ξινή μυζήθρα γέμιση και την κλείνουμε με το ζυμάρι, διπλώνοντάς το επάνω να γίνει σαν μπάλα. Στη συνέχεια το τοποθετούμε σε ζεστό τηγάνι με ελάχιστο λάδι, πιέζουμε με βρεγμένα δάχτυλα μέχρι να γίνει λεπτή και στρογγυλή, χωρίς να φαίνεται η μυζήθρα. Ψήνουμε από την μια μεριά, την γυρίζουμε πετώντας την στον αέρα και αφήνουμε να ψηθεί και από την άλλη. Σερβίρουμε συνήθως με μέλι. Δεν την ανοίγουμε πάνω στον πάγκο εργασίας».
ΛΕΩΝ.Κ.
