Θα αναφερθούμε και σήμερα στον αείμνηστο, αυτοδίδακτο ζωγράφο, Μανώλη Δροσοφορίδη. Προ εβδομάδας είχα αναφερθεί στην πρώτη γνωριμία που είχα μαζί του, όταν ήμουνα στην 6η τάξη του Γυμνασίου του Αγίου Νικολάου (1967). Τότε, με τον Ελουντιανό φιλόλογο καθηγητή μας Νίκο Φιλιππάκη, η τάξη μας είχε ανεβάσει την παράσταση «Άλκηστη» του Ευριπίδη. Ο Μανώλης έκανε τα θαυμάσια σκηνικά.
Σήμερα, με συγκίνηση θα έλεγα, δημοσιεύουμε φωτογραφία από την εποχή αυτή που ο Μανώλης ζωγράφισε το σκηνικό της παράστασης, με τα αρχαιοελληνικά θέματα. Στο πάνω μέρος, με μεγάλα γράμματα, διαβάζουμε την επιγραφή «ΛΑΜΠΗΣ»… για να θυμηθούμε οι πιο παλιοί αυτόν τον πρωτοποριακό κινηματογράφο της πόλης μας, που δημιούργησε ο Λάμπης Αλεξάκης. Πόσες πολλές αναμνήσεις έχουμε από τις ταινίες που παρακολουθήσαμε στο χώρο αυτό, με την πρωτοποριακή στέγη που άνοιγε και έκλεινε ανάλογα την εποχή του χρόνου. Πρωτοπόρος σε πολλά ήταν ο Λάμπης για την πόλη μας. Ήταν και υποψήφιος δήμαρχος, αλλά δεν μπόρεσε να συναγωνισθεί έναν ακόμα μεγάλο συμπολίτη μας, το Ρούσο Καπετανάκη.
ΥΓ: Με την ευκαιρία δημοσιεύουμε μια ακόμα ωραιότατη φωτογραφία, από πίνακα του Δροσοφορίδη. Η φαντασία του δημιούργησε κάτι ιδιαίτερο! Ένωσε την Κριτσά με τη θάλασσα! Βλέπουμε τον ίδιο, δίπλα από έναν πίνακά του, στον οποίο συνδέει ένα δρόμο της Κριτσάς με ένα παραθαλάσσιο τοπίο.
ΛΕΩΝ.Κ.
