Με την Πρόεδρο της Ένωσης Γονέων και Φίλων ΑμεΑ Επαρχίας Μεραμβέλλου κ. Μαριάννα Διαμαντοπούλου συζητήσαμε για την προσβασιμότητα στην πόλη του Αγίου Νικολάου, αλλά και άλλα θέματα.
Η κ. Διαμαντοπούλου μας μίλησε για τα πολλά σημεία στην πόλη που θα ήθελε να έχει πρόσβαση και δεν μπορεί. Ξεκινώντας ανέφερε τα πεζοδρόμια γιατί, όπως είπε, «ακόμα και αν ο χώρος που επιθυμείς να πας είναι προσβάσιμος π.χ. το Rex που έχει ράμπα στην πλαϊνή είσοδο και από ό,τι έχουμε ενημερωθεί ως Ένωση Γονέων και Φίλων ΑμεΑ Επαρχίας Μεραμβέλλου θα γίνουν νέες παρεμβάσεις βελτίωσης προσβασιμότητας, όπως δημιουργία τουαλέτας ΑμεΑ, πρέπει να υπάρχει και ο τρόπος να φτάσεις με ασφάλεια μέχρι εκεί». Τόνισε ότι «τα περισσότερα πεζοδρόμια του δήμου μας είτε δεν διαθέτουν ράμπες, είτε έχουν κακοτεχνίες. Προσωπικά όταν κατεβαίνω στην πόλη με το αμαξίδιο την περισσότερη διαδρομή την κάνω στο οδόστρωμα ανάμεσα από τα κολονάκια επειδή οι περισσότερες ράμπες, όπου υπάρχουν, έχουν υψομετρική διαφορά, το λεγόμενο σκαλοπατάκι, το οποίο τις καθιστά άκρως επικίνδυνες λόγω πιθανότητας ανατροπής του αμαξιδίου. Εννοείται ότι και το να πηγαίνεις στο οδόστρωμα είναι πάρα πολύ επικίνδυνο, αλλά είναι η μοναδική λύση σε πολλές περιπτώσεις».
Πρόσθεσε ότι «υπάρχει μεγάλο πρόβλημα με τις οδεύσεις τυφλών γιατί σε αρκετά πεζοδρόμια είτε δεν υπάρχουν καν είτε καταλήγουν σε αδιέξοδο, είτε παρεμβαίνουν διάφορα εμπόδια όπως γλάστρες, τραπεζοκαθίσματα ή μηχανάκια».
Στην συνέχεια αναφέρθηκε και σε χώρους του Αγίου Νικολάου που είναι δύσκολη ή αδύνατη η πρόσβαση ατόμων με κινητική αναπηρία. Δήλωσε ότι «τα κέντρα εστίασης και διασκέδασης που είναι προσβάσιμα δηλ. έχουν ράμπα στην είσοδο μετριούνται στα δάχτυλα των χεριών. Φυσικά αυτός ο αριθμός μειώνεται και άλλο, αν μιλήσουμε για πόσα καταστήματα διαθέτουν τουαλέτα ΑμεΑ. Βλέπουμε ότι παραμένει στα χαρτιά ο υφιστάμενος νόμος με τον οποίο τα τελευταία χρόνια για να πάρουν άδεια λειτουργίας τα καταστήματα πρέπει να τηρούν τις προδιαγραφές προσβασιμότητας. Το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζουμε και σε πολλές δημόσιες υπηρεσίες και σε Τράπεζες».
Επισήμανε ότι «θα ήθελα να γίνει ο δήμος Αγίου Νικολάου ένας φιλικός Δήμος για τα άτομα με αναπηρία, κάτι που κατά κοινή ομολογία δεν είναι τώρα. Μένοντας όλη μου την ζωή σε αυτή την πόλη ήξερα πάντα ότι υπάρχουν πολλές ελλείψεις και θεωρητικά ήξερα ότι αν η εκάστοτε δημοτική αρχή μεριμνούσε να βελτιωθεί η προσβασιμότητα και οι προσφερόμενες υπηρεσίες στα άτομα με αναπηρία, θα υπήρχε και καλύτερη ποιότητα ζωής των ατόμων με αναπηρία που διαμένουμε εδώ».
Η σημασία του ΚΔΑΠ ΑμεΑ
Η κ. Διαμαντοπούλου τόνισε ότι «τα πράγματα χειροτερεύουν, όταν τα άτομα με αναπηρία ολοκληρώνουν την εκπαίδευσή τους στο ΕΕΕΕΚ και δεν υπάρχει το ΚΔΑΠ ΑΜΕΑ. Η καθημερινότητα των ιδίων των ατόμων με αναπηρία, αλλά και των οικογενειών δυσκολεύει σε μεγάλο βαθμό, αφού σε πολλές περιπτώσεις οι γονείς επειδή πρέπει να φροντίσουν τα παιδιά με αναπηρία δεν μπορούν να εργαστούν.
Η δημιουργία ΚΔΑΠ ΑΜΕΑ είναι ένα πάγιο αίτημα της Ένωσης Γονέων και Φίλων ΑμεΑ Επαρχίας Μεραμβέλλου και η πληροφόρηση που παίρνουμε από την δημοτική αρχή είναι ότι έχει ήδη δρομολογηθεί. Έχει βρεθεί ο χώρος και έχει προχωρήσει η μελέτη του έργου.»
Εμπόδια στην περίθαλψη
Συζητήσαμε και για την υποστελέχωση του Νοσοκομείου Αγίου Νικολάου, αλλά και το πόσο δυσκολεύει αυτό άτομα με αναπηρία, που πρέπει να μετακινηθούν σε άλλη περιοχή. Όπως μας είπε η κ. Διαμαντοπούλου, «η περίθαλψη των ατόμων με αναπηρία είναι προβληματική στην δημόσια υγεία επειδή συνήθως οι γιατροί δεν έχουν την εμπειρία αλλά ίσως και την γνώση καθώς και την υλικοτεχνική υποδομή (ιατρικά μηχάνημα και εξοπλισμός προσαρμοσμένος) για να περιθάλψουν ένα ασθενή με αναπηρία. Για παράδειγμα πως μια γυναίκα χρήστης αμαξιδίου θα κάνει την μαστογραφία της εάν ο μαστογράφος δεν κατεβαίνει στο ύψος του αμαξιδίου; Πώς ένας ασθενής με αναπηρία θα κάτσει στο εξεταστικό κρεβάτι, αν το κρεβάτι δεν προσαρμόζεται; Πώς κάποιο νοσοκομείο θα περιθάλψει ένα άτομο με κώφωση όταν δεν διαθέτει τουλάχιστον έναν γνώστη της ελληνικής νοηματικής γλώσσας!
Αν προσθέσουμε τώρα και την υποστελέχωση των νοσοκομείων που υφίστανται τα τελευταία χρόνια η κατάσταση είναι αποκαρδιωτική. Να πάρουμε για παράδειγμα την έλλειψη αναισθησιολόγων που υπάρχει στο νοσοκομείο του Αγίου Νικολάου. Ένα άτομο που έχει σπαστικότητα εξ αιτίας της αναπηρίας θα χρειαστεί αναισθησιολόγο και για εξετάσεις που τα μη ανάπηρα άτομα δεν χρειάζονται. Οπότε το συγκεκριμένο άτομο θα πρέπει είτε να περιμένει αρκετό διάστημα ώστε να υπάρχει διαθέσιμος ιατρός της συγκεκριμένης ειδικότητας είτε να πάει σε νοσοκομείο ή ιδιωτικό ιατρικό κέντρο σε άλλη πόλη. Η ταλαιπωρία που υφίστανται το ίδιο το άτομο με αναπηρία αλλά και οι οικείοι του, τόσο σωματική όσο και ψυχολογική, είναι μεγάλη».
Θέλησε να τονίσει ότι «οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό του νοσοκομείου Αγίου Νικολάου κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν υπό τις υφιστάμενες συνθήκες· οι χρόνιες παθογένειες είναι αποτέλεσμα κρατικών πολιτικών και αποφάσεων».
Παροχές
Η κ. Διαμαντοπούλου μίλησε και για μια σειρά μέτρων και παροχών για τα άτομα με αναπηρία που παρέχει το κράτος όπως συντάξεις αναπηρίας, επιδόματα, φορολογικές ελαφρύνσεις και απαλλαγές, κοινωνικά τιμολόγια στην ΔΕΗ, στην παροχή ύδρευσης κά. Άλλες ακόμα παροχές είναι το δελτίο μετακίνησης με ΜΜΜ που εκδίδουν οι περιφέρειες και το δελτίο στάθμευσης ΑμεΑ που εκδίδουν οι τεχνικές υπηρεσίες των δήμων.
Πρόσθεσε ότι «για αναλυτικότερη πληροφόρηση τα άτομα με αναπηρία μπορούν να απευθύνονται στις αρμόδιες υπηρεσίες και φορείς, όπως το Κέντρο Κοινότητας, αλλά και στην Ένωσή μας, θα τους στηρίξουν και θα αποτελέσουν ένα σημείο αναφοράς προκειμένου να ενημερωθούν για τα δικαιώματα τους, τις προσφερόμενες κρατικές παροχές, να ενδυναμωθούν και να δράσουν προς όφελος όλων».
Επισήμανε ότι «θα ήταν απαραίτητο να υπάρξει μια ευρύτερη γνωστοποίηση από την εκάστοτε δημοτική αρχή για την λειτουργία του Κέντρου Κοινότητας ώστε να επικοινωνήσει και να αναδειχτεί ο ρόλος και το έργο του».
Αναβατόριο πισίνας, τουαλέτες και seatrack
Στη συζήτηση που κάναμε αναφερθήκαμε και στο αναβατόριο πισίνας που ήταν ένα αίτημα της Ένωσης Γονέων και Φίλων ΑμεΑ Επαρχίας Μεραμβέλλου πολλών χρόνων προς το δήμο και υλοποιήθηκε το προηγούμενο διάστημα. Η κ. Διαμαντοπούλου επεσήμανε ότι «από τότε που δημιουργήθηκε η ράμπα στην πλαϊνή είσοδο του κολυμβητήριου είχαμε επισημάνει ότι δεν αρκεί να υπάρχει πρόσβαση για να φτάσει ένας χρήστης αμαξιδίου στο χώρο των πισίνων, είναι απαραίτητο να υπάρχει ένα αναβατόριο με το οποίο το κάθε άτομο να μπαίνει και να βγαίνει με ασφάλεια από το νερό!
Σε αυτό το σημείο να τονίσουμε ότι το αναβατόριο είναι χρήσιμο και σε άτομα που δεν χρησιμοποιούν αμαξίδιο, αλλά δεν έχουν καλή ισορροπία κτλ, όπως τα άτομα με αυτισμό ή άλλες αναπηρίες και τα άτομα τρίτης ηλικίας. Το πλεονέκτημα με το αναβατόριο πισίνας, το οποίο προμηθεύτηκε ο Δήμος Αγίου Νικολάου, βρίσκεται στο ότι είναι κινητό. Μπορεί δηλαδή να μεταφερθεί από την μεγάλη πισίνα στην μικρή με μεγάλη ευκολία αναλόγως το είδος της άσκησης που επιθυμεί το κάθε άτομο να κάνει. Επίσης δεν παρεμποδίζει την προπόνηση των αθλητών του κολυμβητηρίου».
Ανέφερε ότι «στα άμεσα σχέδια της Ένωσης μας είναι να έρθει σε επαφή με κάποιον γυμναστή ώστε κάποιες ώρες και μέρες να βοηθάει όσα άτομα με αναπηρία ενδιαφέρονται να κάνουν την άσκησή τους στο κολυμβητήριο». Συμπλήρωσε ότι «θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθεί ότι από πέρυσι ο Δήμος Αγίου Νικολάου διαθέτει ένα seatrack, σύστημα αυτόνομης πρόσβαση στην θάλασσα των ατόμων με κινητικές αναπηρίες, στην παραλία της Κιτροπλατειας. Ενώ παράλληλα δημιουργήθηκε και τουαλέτα ΑμεΑ ώστε να γίνει μια ολοκληρωμένη παρέμβαση. Είναι ένα ακόμα αίτημα της Ένωσης Γονέων και Φίλων ΑμεΑ Επαρχίας Μεραμβέλλου πολλών χρόνων, το οποίο είδαμε με χαρά να γίνεται πραγματικότητα και όπως μαθαίνουμε στην περίοδο λειτουργίας του seatrack είχε μεγάλη επισκέψιμοτητα από άτομα με αναπηρία όχι μόνο από τον Δήμο μας αλλά και από έτερους δήμους καθώς και από τουρίστες».
Ανάγκη για συμπερίληψη και κοινοτική ένταξη
Θεωρεί ιδιαίτερα σκόπιμο να ειπωθεί ότι «δεν είναι μοναχά οι παρεμβάσεις όσον αφορά την προσβασιμότητα. Πρέπει να εστιάσουμε και στην κοινοτική ένταξη και συμπερίληψη των ατόμων με αναπηρία. Αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί με ενέργειες όπως πολιτιστικές εκδηλώσεις ή συγκρότηση καλλιτεχνικών ομάδων (ομάδες χορού, θεάτρου αποτελούμενα από άτομα με αναπηρία και άτομα χωρίς αναπηρία) προκειμένου να συμπεριληφθούν τα άτομα με αναπηρία στο κοινωνικό γίγνεσθαι του τόπου μας».
Ολοκληρώνοντας ανέφερε ότι «κάτι που θα μπορούσε ο δήμος να κάνει είναι να προσθέσει στις παιδικές χαρές ορισμένες κούνιες για παιδιά με αναπηρία και συμπεριληπτικά παιχνίδια ώστε τα παιδιά να παίζουν μαζί. Έτσι τα μη ανάπηρα παιδιά θα έρχονται σε επαφή με τα ανάπηρα από μικρή ηλικία και μεγαλώνοντας θα θεωρούν ισότιμα όλα τα άτομα».
ΣΟΦΙΑ ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗ
