Πριν από λίγες ημέρες περπάτησα μέχρι το Μπουρούνι του Καθολικού και απόλαυσα μια ωραιότατη βόλτα.
Όταν έφτασα στο Μπουρούνι και βρέθηκα σ’ αυτόν τον εντυπωσιακό εξώστη, είδα ένα σωρό σκουπίδια στα κάθετα βράχια που κάποιοι ασυνείδητοι πέταξαν. Στέφτηκα ότι το μάζεμα δεν ήταν εύκολη υπόθεση γιατί απαιτούσε καταρρίχηση με σχοινιά (ραπέλ). Χάρηκα λοιπόν πολύ όταν έμαθα ότι αυτό το έκαναν, οι συμμετέχοντες στην ειδικότητα Συνοδών Βουνού του ΣΑΕΚ Αγίου Νικολάου. Κάποιος θα πρέπει να σβήσει και το αθλητικό σύνθημα που κάποια παιδιά έγραψαν πάνω στα βράχια.
Το ακρωτήριο Μπουρούνι είναι μία από τις καταγεγραμμένες θέσεις βιγλών (φρυκτωρίες), από τις 33 συνολικά που αναφέρονται στο νομό Λασιθίου (Μαρία Αρακαδάκη: Κατάλογος Σκοπιών στην Καστελλανία Μεραμπέλου κατά την τελευταία φάση της Βενετοκρατίας»). Οι βίγλες στην Κρήτη κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας (1211-1669) ήταν παρατηρητήρια που χρησιμοποιούνταν για την επιτήρηση της ακτογραμμής και την έγκαιρη προειδοποίηση ενάντια σε επιδρομές, κυρίως από πειρατές και Οθωμανούς. Ήταν στρατηγικά τοποθετημένες σε υψώματα κοντά στις ακτές και παρείχαν οπτική επαφή με άλλες βίγλες και οχυρώσεις, ώστε να μεταδίδεται γρήγορα η προειδοποίηση μέσω καπνού την ημέρα και μέσω φωτιάς τη νύχτα.
Στο Μπουρούνι η φρούρηση ήταν μόνο νυχτερινή, επειδή την ημέρα όλη η περιοχή ελεγχόταν αποτελεσματικά από το ίδιο το Καστέλλι (Άγιος Νικόλαος) με 4 άνδρες. Το λιμάνι του Αγίου Νικολάου χωρητικότητας 10- 15 γαλερών οι Βενετοί το θεωρούσαν σημαντικό, επειδή προσφερόταν για απόβαση όχι μόνο πειρατών, αλλά και τουρκικού εκστρατευτικού σώματος, που θα μπορούσε στη συνέχεια να απειλήσει το φρούριο της Σπιναλόγκας.
ΛΕΩΝ.Κ.
