Στο γειτονικό Θύλακα, από την πλευρά της Ρούσα Λίμνης, ανέβηκε ο Χρήστος Τζώρτζης και ζήλεψα. Πρόκειται για μια ανάβαση που, μπορεί να είναι σχετικά μικρή ως διαδρομή, αλλά, όπως ομολογεί, είναι αρκετά δύσκολη καθώς πρόκειται για μία συνεχή και απότομη ανηφόρα, χωρίς μονοπάτι και με πολλούς τεράστιους ασπάλαθους να φράσουν συχνά το δρόμο. Μέχρι τη μέση του Βουνού, όλη η πλαγιά είναι με τράφους που σημαίνει ότι κάποτε οι άνθρωποι εδώ καλλιεργούσαν.
Από την κορυφή του Θύλακα, στα 520 μέτρα υψόμετρο, η θέα της πόλης του Αγίου Νικολάου και του κόλπου του Μιραμπέλλου μας κόβει την ανάσα! Πανέμορφη η φωτογραφία που κοινοποίησε ο Χρήστος με τον ίδιο να κάθεται επάνω στο κολωνάκι (τριγωνομετρικό σημείο) της κορυφής που, τη δεκαετία του 60 είχε τοποθετήσει η Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού. Πολλά είναι και τα απομεινάρια από τα οχυρωματικά που έγιναν στη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής. Όλος ο Θύλακας ήταν διάσπαρτος από νάρκες και άλλο πολεμικό υλικό. Μέχρι να έρθει εξειδικευμένο συνεργείο (Τάγμα Εκκαθαρίσεως Ναρκοπεδίων Ξηράς, ΤΕΝΞ) να κάνει την περισυλλογή των εναπομεινάντων πολεμοφοδίων του Θύλακα υπήρξαν και θύματα. Μερικοί δεν είναι ακόμα σίγουροι ότι ο καθαρισμός είναι πλήρης.
Η αρχαιολόγος Βίλη Αποστολάκου αναφέρει ότι στην κορυφή ερευνήθηκε ιερό που ανήκει κυρίως στη γεωμετρική και την αρχαϊκή περίοδο και θεωρήθηκε «απόγονος» μινωικού ιερού κορυφής.
ΥΓ.: H ανάβαση είναι πιο εύκολη από την πίσω πλευρά του Θύλακα, από τα Κλεισίδια της Κριτσάς. Υπάρχει και μονοπάτι που καταλήγει στο νταμάρι Αλεξανδράκη, μεταξύ Ρούσα Λίμνης και Μαρδατίου. Κάποτε είχα δώσει την ιδέα της δημιουργίας ενός μονοπατιού που θα οδηγεί στην κορυφή του Θύλακα, για να θαυμάζουμε την υπέροχη θέα. Θα αποτελούσε μια πρώτης τάξεως πρόταση εναλλακτικού τουρισμού για τους επισκέπτες μας.
ΛΕΩΝ.Κ.
