Μια βόλτα μέχρι τον Κρούστα μας δίνει εικόνες που αξίζει να θαυμάσουμε. Μόλις περνάμε το Μαρδάτι και «πιάσουμε» τον κάμπο η εικόνα είναι… κατακίτρινη! Είναι η ανθισμένη ξινίδα (οξαλίδα)–ο μπογιάς, όπως λέμε στην Κρήτη– που έχει «κατακτήσει» σχεδόν όλα τα χωράφια, γύρω από τις ελιές. Στην διάρκεια της ημέρας τα άνθη της ξινίδας είναι «ανοιχτά» και το θέαμα πανέμορφο, ιδίως φέτος που μέχρι σήμερα δεν έχουν επικρατήσει ιδιαίτεροι νοτιάδες.
Πρόκειται για ένα ζιζάνιο που είναι ευχή και κατάρα! Ευχή καθώς καλύπτει το έδαφος και δεν αφήνει να βγουν, άλλα ζιζάνια και κατάρα γιατί, εκτός από τα ζιζάνια, δεν αφήνει και άλλα φυτά να φυτρώσουν και έτσι χάνεται η βιοποικιλότητα στην περιοχή. Όσο για το όνομα μπογιάς το πήρε γιατί τα κίτρινα άνθη του παρήγαγαν χρωστική ουσία που χρησιμοποιούταν για τη βαφή νημάτων και μαλλιών.
Πλησιάζοντας στην Κριτσά, μέχρι τον Κρούστα οι εικόνες αλλάζουν! Γίνονται λευκές, απίστευτης ομορφιάς από τις ανθισμένες αμυγδαλές. Τις πιο πολλές θα τις δούμε πριν και μετά τον Κρούστα. Δυστυχώς κάποια περίοδο αντικαταστήσαμε τις αμυγδαλιές με ελιές και έτσι σήμερα υπάρχει μειωμένη παραγωγή, αλλά και εισαγωγή τους από άλλες χώρες. Ευτυχώς ο Κρούστας κρατά κάπως ακόμα την παραγωγή του «καρπού» και όμορφο θέαμα αποτελούν οι γυναίκες του χωριού, έξω στο κατώφλι του σπιτιού τους, να σπάνε αμύγδαλα στη διάρκεια του καλοκαιριού.
ΛΕΩΝ.Κ.
