Πόσο τυχεροί μπορούμε να νιώθουμε όταν μπορούμε, σε λιγότερo από μία ώρα, να βρισκόμαστε σ’ αυτόν τον επίγειο παράδεισο. Αναφέρομαι στην προ ημερών επίσκεψή μου στην Κολοκύθα της Ελούντας, στην ανατολική πλευρά της, απέναντι από το Γλαρονήσι.
Βρέθηκα εδώ πολύ πρωί και ήμουν ο πρώτος επισκέπτης της μικρής παραλίας, στην πίσω πλευρά της οποίας υπάρχει η μία από τις Παλαιοχριστιανικές εκκλησίες του νησιού… ό,τι δηλαδή έχει απομείνει, όσα κομμάτια της δεν τα έχουν κλέψει ή δεν τα έχει «φάει» η θάλασσα! Ευτυχώς τώρα έχει γίνει μία καλύτερη περίφραξη και έτσι είναι δύσκολη η είσοδος στο χώρο.
Η θάλασσα εδώ είναι κάτι παραπάνω από ωραία. Αν μάλιστα κολυμπήσουμε με μάσκα θα διαπιστώσουμε πόσα πολλά ψάρια υπάρχουν, διαφόρων μεγεθών και ειδών. Δεν μπορώ να μην το πω πάλι, πόσο τυχερός νιώθω που ζω σ’ αυτόν τον ευλογημένο τόπο.
Για την Παλαιοχριστιανική Βασιλική 5-6ουαιώνα να αναφέρουμε ότι αρχικά ανήκε στον τύπο της τρίκλιτης βασιλικής με ξύλινη σκεπή, ενώ κατά τον 6ο αιώνα μετατράπηκε σε θολοσκεπή με τρούλο. Βλέπουμε διάσπαρτα κομμάτια μαρμάρου από κιονόκρανα, τον άμβωνα και τις πύλες, ενώ τα ψηφιδωτά δάπεδα έχουν καταστραφεί ολοσχερώς από τη θάλασσα. Πάνω στις βάσεις του άμβωνα υπάρχει επιγραφή που αναφέρει «ΥΠΕΡ ΕΥΧΗC ΘΩΜΑ ΔΙΑΚΟ(ΝΟΥ) CΥΝ ΤΩ ΟΙΚΩ ΑΥΤΟΥ ΑΝΕΝΕΩCΕΝ +».
Ορισμένα από τα γλυπτά, όπως ένα θωράκιο της εποχής του αυτοκράτορα Ιουστινιανού (527-565), έχουν φιλοτεχνηθεί σε εργαστήριο της Κωνσταντινούπολης. Τα διάσπαρτα σπασμένα κομμάτια οδηγούν στο συμπέρασμα ότι πιθανότατα καταστράφηκε βίαια μετά από επιδρομή πειρατών ή κατακτητών στην περιοχή. Ενσωματωμένη στο κτίσμα και συγκεκριμένα στα νοτιοδυτικά του νάρθηκα σώζεται θολωτή ερειπωμένη δεξαμενή.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΛΩΝΤΖΑΣ