Στις ράγες για τον Παράδεισο
Μ’ αποσκευές της νιότης φορτωμένα
προσπερνούν,
στου παραθύρου του συρμού έχουνε γύρει
νυσταγμένα,
κάποια αγκαλιά, κάποια αγάπη
τ’ αναζητούν
στου παραδείσου τη γραμμή, ο κόσμος κλείνει..!
«Απόψε μάνα μου θ’ αργήσω,
να μου φιλήσεις τον μπαμπά,
κράτα τα φώτα ανοιχτά
κι αν δε γυρίσω..
του παραδείσου η γραμμή, απόψε ανοίγει..!»
«Μανούλα φτάνω
υπομονή,
κυλά στις ράγες
η προσμονή,
στης αγκαλιάς σου
την καλημέρα μου
να κλείσω..!»
«Στις ράγες πάνω
θα με βρεις
θέλω οξυγόνο..
Καπνός και πνίγομαι,
φωτιά,
πάρε τον πόνο..
Μες στο σκοτάδι
ουρλιαχτά,
στο τσακισμένο το βαγόνι
μ’ άφησαν μόνο..!»
«Πατέρα φτάνω
υπομονή,
κυλά στις ράγες
η προσμονή,
μες του φιλιού σου
την καληνύχτα μου
ν’ αφήσω..!»
Μπαγκάζια της νιότης φορτωμένα
παρασυρμένα,
στου παραθύρου του συρμού έχουνε γύρει
νυσταγμένα,
κάποια αγκαλιά, κάποια αγάπη
τα τριγυρίζει..
στου παραδείσου τη γραμμή, ο κόσμος κλείνει..
«Απόψε μάνα μου θ’ αργήσω,
να μου φιλήσεις τον μπαμπά,
άσε τα φώτα ανοιχτά
κι αν δε γυρίσω..
του παραδείσου η γραμμή,
απόψε έμεινε ανοιχτή..!!»
Στυλιανός Μπουραντάς
