Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου, την αρχή του καλοκαιριού, ότι θα επισκεπτόμουνα ξανά τη Μίλατο του Μεραμπέλλου. Είχα δει τότε πολλές μικρές πινακίδες, ανατολικά του χωριού, που μας ενημέρωναν ότι εδώ υπάρχουν «κρινάκια της θάλασσας», ότι «είναι ενδημικά της Κρήτης», με την παρότρυνση «μην τα κόβετε».
Είχα σκεφτεί τότε πόσο όμορφη θα είναι η παραλιακή διαδρομή μέχρι την εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου. Αυτό το επιβεβαίωσα πρόσφατα. Τι να περιγράψω; Είναι ωραίες οι φωτογραφίες, αλλά άλλη αξία έχει η ομορφιά που μπορούν να αντικρίσουν τα μάτια μας.
Περπάτησα ξανά τα 2.5 χιλιόμετρα μέχρι την εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου και το διπλανό επιβλητικό σπηλαίο, με την τεράστια κάπαρη να κρεμιέται από την οροφή της εισόδου. Σταμάτησα για λίγο στην απόμερη παραλία Άσπα και μετά, στη θέση «Τα καλά λακκούδια», στους πολλούς μικρούς φυσικούς λάκκους γεμάτους με αλάτι της θάλασσας. Την ίδια ώρα, πίσω μας, ο ήλιος χανόταν μέσα στη θάλασσα, εικόνες απίστευτης ομορφιάς, ισάξιες της γνωστής και πολυδιαφημισμένης… δύσης της Σαντορίνης.
Στα παραπάνω προσθέσετε και το ιστορικό σπήλαιο της Μιλάτου, όπου φέτος λειτουργεί περίπτερο, για να καθίσετε και να απολαύσετε ό,τι προφέρει. Στη Μίλατο υπάρχουν και πολλές ωραίες ταβέρνες με καλό φαγητό. Με λίγα λόγια, η Μίλατος έχει πολλά προσόντα και (θα) έχει καλό μέλλον αν αναπτυχθεί σωστά και όχι αλόγιστα. Αυτό εξαρτάται από την Πολιτεία, αλλά και από αυτούς που έχουν ιδιοκτησίες εδώ.
Η επίσκεψη στη Μίλατο μπορεί να γίνει από τρεις διαδρομές. α) Από τη διακλάδωση πριν το Βραχάσι. β) Μέσω Σισίου, με τη εκνευριστική διαπίστωση ότι ενώ η Μίλατος απέχει μόλις 5 χιλιόμετρα και λίγα λεπτά χρόνος, αναγκαζόμαστε να κυκλώσουμε ένα βουνό! Παλιές αμαρτίες που δυστυχώς παραμένουν! γ) Από μία ιδιαίτερη φυσιολατρική διαδρομή, λίγο πιο μεγάλη, μέσω Λατσίδας- Αγόροι, Κουνάλι, Σπήλαιο Μιλάτου.
ΛΕΩΝ.Κ.