Ένα θέμα που απασχολεί και συζητείται αρκετά τις τελευταίες ημέρες από πολλούς Αγιονικολιώτες αφορά αυτές τις καταγγελίες που γίνονται από άλλους Αγιονικολιώτες για την ένταση της μουσικής. Από συμπολίτη μας λάβαμε την παρακάτω επιστολή:
«Θέλω τον τόπο μου πίσω! Μου στερείτε την αγάπη μου γι’ αυτόν τον ευλογημένο τόπο. Τον τόπο που μεγάλωσα. Τον τόπο που διασκέδασα, που ονειρεύτηκα και πρόσφερα. Τον θέλω ξανά πίσω!».
»Ας ξυπνήσουμε. Να αφήσουμε πίσω την τυπολατρία. Είμαστε ένας πανέμορφος τουριστικός δήμος και δυστυχώς τείνουμε να γίνουμε προορισμός για άτομα τρίτης ηλικίας!»
»Χάσαμε το στόχο, το όνειρο και τον προορισμό, αλλά κυρίως χάσαμε την κοινωνικότητα αυτής της πόλης. Οι άνθρωποι, μετά από λαθεμένες επανειλημμένες παρεμβάσεις, αποξενώθηκαν. Έφυγαν, δραπέτευσαν! Ο τόπος αυτός έγινε αφιλόξενος και έδωσε αφορμή σε κατοίκους της υπόλοιπης Κρήτης να μας χλευάζουν και, με το αρνητικό κλίμα που υπάρχει, να αποφεύγουν να μας επισκεφτούν».
»Ας ξεσηκωθούμε επιτέλους! Ο τόπος αυτός μας ανήκει. Όλοι εσείς οι περαστικοί από τις θέσεις ευθύνης που κατέχετε, μας συνθλίψατε. Θέλω πίσω την πόλη μου, τα όνειρά μου, το χαμένο μου χαμόγελο. Το μέλλον του τόπου μου! Αυτό το απόστημα πρέπει να σπάσει!»
