Του Ελ. Αλεξανδρίδη, Γεωπόνου
Άρχισε και συνεχίζεται η βασικότερη καλλιεργητική φροντίδα που είναι το κλάδεμα της ελιάς και που υπολογίζω ότι θα τελειώσει μετά ένα μήνα, δηλαδή στις 15 με 20 του Μαρτίου.
Γνωρίζω ότι αρκετοί ελαιοκαλλιεργητές πέρα των ειδικών, είναι γνώστες του κλαδέματος της ελιάς και ήδη έχουν πάρει την απόφαση τους για την καλλιεργητική αυτή φροντίδα που είναι το κλάδεμα των δέντρων τους.
Παρά ταύτα λόγω της ιδιότητας μου της διπλής και σαν γεωπόνος και σαν ελαιοκαλλιεργητής θα ήθελα να διατυπώσω ορισμένες απόψεις μου, που πιστεύω ότι θα συμπληρώσουν τις γνώσεις των παραπάνω, αλλά περισσότερο θα επηρεάσουν και θα παροτρύνουν όσο το δυνατό πιο πολλούς γίνεται να αποφασίσουν για το κλάδεμα των δένδρων τους, που δεν καρποφόρησαν την χρονιά που μας πέρασε, μια που κάθε άλλο πάρα ικανοποιητικές κρίνονται οι μέχρι σήμερα βροχοπτώσεις του χειμώνα που περνάμε.
Εκείνο που γνωρίζουν καλά πιστεύω οι ελαιοκλαδευτές είναι ότι α) το κλάδεμα της ελιάς ανανεώνει την βλάστηση και ειδικότερα το φύλλωμα των δένδρων τους που παίζει σημαντικό ρόλο στην παραγωγή, καθώς και β) το είδος του κλαδέματος που θα πρέπει να κάνουν με βάση βασικά την βλαστική κατάσταση που έχουν πριν την έναρξη της παραπάνω εργασίας τους.
Οι λόγοι που με ώθησαν στο παρόν μου δημοσίευμα είναι βασικά δυο και παρακαλώ όλους τους αναγνώστες του και όχι μόνο να τους αξιολογήσουν επιμελημένα και να πάρουν μετά τις αποφάσεις τους.
Ο ένας που του δίνω και προτεραιότητα είναι οι καιρικές συνθήκες και ειδικότερα το ύψος των μέχρι σήμερα βροχών που δυστυχώς είναι κάτω από τις μισές που ήδη έπρεπε να έχουμε μέχρι σήμερα. Αυτό μας λέει ότι σ’αυτές τις περιπτώσεις το κλάδεμα της ελιάς θα πρέπει να γίνεται όσο πιο αυστηρό γίνεται για περιορισμό της απώλειας του νερού που γίνεται με την λειτουργία της διαπνοής των δένδρων μας.
Ο δεύτερος, βασικός και αυτός λόγος, είναι το χαμήλωμα των δένδρων μας που μπορούμε κάλλιστα να το πετύχουμε με το αυστηρό κλάδεμα, κάτι το οποίο δυστυχώς δεν το έχω δει σε αρκετά δένδρα που κλαδευτήκαν πέρσι. Το χαμήλωμα των δένδρων μας πρέπει να αποτελέσει μια πρώτιστη φροντίδα μας, δεδομένου ότι κάνει την συλλογή του ελαιοκάρπου πιο ξεκούραστη, πιο παραγωγική και πιο ασφαλή, καταργώντας τα επικίνδυνα για μοιραία πτώση τρίποδα. Με το χαμήλωμα των δένδρων μας κάτι ανάλογο μετά παραπάνω συμβαίνει και στο κλαδοκάθαρο και τον ψεκασμό των δένδρων μας.
Αυτά είχα να γράψω για τις πολλαπλές ωφέλειες του κλαδέματος της ελιάς λόγω και της επικαιρότητας του και της πορείας των καιρικών συνθηκών. Το παρόν δημοσίευμα μου όσο και η σωρεία των προηγουμένων μου για τον πρωτογενή τομέα, στοχεύει στην συνέχιση της ενημέρωσης και παρότρυνση όλων των ασχολουμένων με τη γη, πράγμα που έκανα και μου έγινε βίωμα σε όλη την υπαλληλική μου θητεία και σαν γεωπόνος εφαρμογών και σαν προϊστάμενος του τότε ΚΕΓΕ Σητείας και σαν τμηματάρχης εφαρμογών αργότερα και τέλος σαν Δ/ντης της τέως Δ/νσης Γεωργίας.
«Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας να κλαις», από την στιγμή που όλα αυτά καταργήθηκαν εν μια νυκτί που λέμε από την τότε «απυρόβλητη» Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 1981, τακτική την οποία δυστυχώς μέχρι σήμερα ακολούθησαν όλοι οι κυβερνώντες μας.
Κατά τα άλλα ο γεωπόνος κοντά στον αγρότη και ο κτηνίατρος κοντά στον κτηνοτρόφο…
Λαϊκισμός σε όλο του το μεγαλείο. Λίγη ντροπή δεν θα έβλαπτε. Και η κοροϊδία και η ασυδοσία έχουν τα όρια τους.
Και κλείνω το θέμα μου επιμένοντας και συστήνοντας σε όλους τους ελαιοκαλλιεργητές, μ’ αυτές τις καιρικές συνθήκες το ανάλογο κλάδεμα σε όσα δένδρα τους προσφέρονται γι’ αυτό. Είναι μονόδρομος, η αναβολή του είναι σφάλμα σοβαρό, ολέθριο θα έλεγα όχι μόνο για την παραγωγή αλλά ακόμη και αυτή την επιβίωση τους. Το υστερνή μου γνώση, δεν θεραπεύει το κακό της αναβολής.
