Μετά το μάθημα εκμάθησης χόρτων της περασμένης εβδομάδας, όταν έμαθα για τα προβάτσα, το επόμενο μάθημα έγινε στα Λακώνια, στο μάζεμα ραδίκιου (ροδίκιο, το), από τα πιο χαρακτηριστικά και αγαπημένα χόρτα της κρητικής γης. Αυτά τα… ταπεινά, αλλά γευστικά χόρτα, με την ελαφρά πικρή γεύση τους, κρύβουν έναν πραγματικό θησαυρό θρεπτικών συστατικών. Είναι πλούσια σε βιταμίνες και αντιοξειδωτικά και γενικά προσφέρουν μια σειρά από οφέλη για την υγεία μας. Ο Γαληνός το ροδίκιο το χαρακτήριζε φίλο του στομαχιού και του συκωτιού, ενώ το συνιστούσε και σαν χωνευτικό!
Τα ροδίκια που μαζεύτηκαν στα Λακώνια, την επόμενη ημέρα έγιναν βραστά και ήταν γευστικότατα. Λένε ότι «το ροδίκιο βραστό είναι το χορταρικό των Θεών!» Οι πιο παλιοί σαν τρώγανε ροδίκιο βραστό, ό,τι λαδολέμονο έμενε στο τέλος με το κουτάλι έπιναν και το ζουμί! Ήταν το περίφημο λαχανόζουμο και το θεωρούσαν γνήσιο γιατρικό.
Ο Μιχάλης Κασσωτάκης αναφέρει («Γλωσσικό Ιδίωμα Κάτοικων Οροπεδίου Λασιθίου») τη λέξη«ραδίκα» (η), είδος καλλιεργήσιμου χόρτου «κόψετε μιαολιά ραδίκα να την ψήσετε», με ετυμολογία από το αρχαιοελληνικό: ράδιξ, -κος = κλάδος, βλαστός (λατινικό: radix -cis – ιταλικό: radicchio). Κάποιοι θεωρούν ότι το ροδίκιο της Κρήτης είναι ενδημικό φυτό, διότι δεν υπάρχει πουθενά αλλού στην Ελλάδα. Διαβάσαμε ακόμα ότι από τα γουλιά των ραδικιών βγαίνει ένα υποκατάστατο του καφέ, το οποίο ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές σε περιόδους οικονομικών κρίσεων, που ο γνήσιος καφές είναι δυσεύρετος και πανάκριβος.
«Άμα θaρείς, αγάπη μου, ότι κολλάω μπρίκια
θα σε φυτέψω ανάποδα, να βλέπεις τα ραδίκια».
ΛΕΩΝ.Κ.
