Έχοντας συμπληρώσει ήδη τριάντα χρόνια ζωής το Θέατρο της Σητείας συνεχίζει να δημιουργεί και να δίνει δυναμικό παρόν στα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου και το 2024. Όντας ένα ζωντανό κύτταρο πολιτισμού, βρίσκεται σε στάδιο προετοιμασίας δύο παραστάσεων που θα δοθούν την Άνοιξη και το Καλοκαίρι, ενώ στον προγραμματισμό του είναι πάντα οι συνεργασίες με άλλους δημιουργούς, ομάδες και φορείς, υποστηρίζοντας και συμμετέχοντας σε πολιτιστικές δράσεις στην ευρύτερη περιοχής.
Πρόσφατα το Θέατρο της Σητείας έκοψε την βασιλόπιτά του με την ευχή η νέα χρονιά να είναι καλή, δημιουργική και με υγεία χρονιά για όλους. Στην διάρκεια της εκδήλωσης έγινε συζήτηση για το πλάνο δράσης του τρέχοντος έτους, το οποίο έχει ήδη ξεκινήσει με την προετοιμασία δύο ιδιαίτερων παραστάσεων.
Μαύρη κωμωδία
Η πρώτη προγραμματίζεται να παρουσιαστεί τέλη Μαΐου κι έχει τίτλο «Ο Θεός της σφαγής» της Γαλλίδας συγγραφέα Γιασμίν Ρεζά. Τα έργα της, όπως ανέφερε η Πρόεδρος του Θεάτρου της Σητείας Φανή Σύρπου, έχουν μεταφραστεί σε πάρα πολλές γλώσσες και έχουν παρουσιαστεί σε ολόκληρο τον κόσμο. «Αποφασίσαμε να ανεβάσουμε το συγκεκριμένο γιατί είναι ένα πραγματικά σύγχρονο έργο κι αυτό που θέλει να δείξει είναι αυτή η υποκρισία του σύγχρονου κόσμου, δυτικού κυρίως, της δήθεν ευγένειας και του δήθεν πολιτισμένου ανθρώπου. Αυτό που κάνει η Γιασμίν Ρεζά είναι να ξεγυμνώνει τους ανθρώπους και να δείχνει τί πραγματικά βρίσκεται στο βάθος. Μιλάει για σχέσεις ανάμεσα στα δύο φύλα, για σχέσεις γονέων με τα παιδιά…. Το έργο ξεκινάει από μία ιστορία μπούλινγκ… Έχει όμως πολλά κωμικά στοιχεία, είναι μία μαύρη κωμωδία. Νομίζω όμως ότι ο θεατής θα φύγει με λίγο σφιγμένο στομάχι και με έναν προβληματισμό πάνω στο θέμα του σύγχρονου ανθρώπου, δήθεν πολιτισμένου».
Η Εφηβική Σκηνή
Η δεύτερη παράσταση που προγραμματίζει το Θέατρο της Σητείας με την Εφηβική Σκηνή του -η Παιδική Σκηνή του Θεάτρου έγινε πια Εφηβική -θα παρουσιαστεί το Καλοκαίρι, στα τέλη Ιουλίου. Ο τίτλος του έργου είναι «Φωτιά στα μπατζάκια μας». Όπως ανέφερε η κ. Σύρπου, «είμαστε πολύ περήφανοι για αυτή την προσπάθεια. Τα παιδιά γράφουν σχεδόν μόνα τους το έργο, εμπνευσμένα από το έργο του Ντάριο Φο “Η Μαριχουάνα της Μαμάς είναι η καλύτερη” και μιλάνε με έναν πολύ ιδιαίτερο βέβαια τρόπο για τα ναρκωτικά, στην εφηβεία και γενικά. Είναι ένα έργο που αφορά όχι μόνο τα παιδιά, αλλά και τους γονείς».
35 παραστάσεις σε 30 χρόνια
Το Θέατρο της Σητείας, όπως προαναφέρθηκε, προγραμματίζει κι άλλες δράσεις στην διάρκεια του έτους -όπως εξάλλου κάθε χρόνο, εδώ και τριάντα συναπτά έτη. Είναι ένας δραστήριος σύλλογος που αγαπά το θέατρο, ανοικτός πάντα σε όποιον επιθυμεί να πλαισιώσει τη Σητειακή Θεατρική Ομάδα αλλά και σε όλες τις πολιτιστικές προκλήσεις της περιοχής. Και η αλήθεια είναι ότι πάρα πολλοί άνθρωποι έχουν συμμετάσχει όλα αυτά τα χρόνια στις 35 παραστάσεις του Θεάτρου της Σητείας.
Παραστάσεις που δημιουργήθηκαν από ηθοποιούς, σκηνοθέτες, πολλούς συντελεστές με αφετηρία και τελικό προορισμό την αγάπη για το θέατρο…
Αναλυτικά: «Η Κλεψά» της Ρούλας Ορφανουδάκη (1993), «Παρεξήγηση» του Αλμπέρ Καμύ σε μετάφραση Τηλέμαχου Μουδατσάκη (1996), «Ηλέκτρα του Σοφοκλή» σε μετάφραση Γιάννη Γρυπάρη (1997), «Βίκτωρ ή τα παιδιά στην εξουσία» του Ροζέ Βιτράκ. σε μετάφραση Π. Μάτεσι (1997), «Μιας πεντάρας νιάτα» των Α. Γιαλαμά -Κ. Πρετεντέρη (1999), «Ο Αη Βασίλης είναι σκέτη λέρα» σε μετάφραση Μ. Ρέππα –Θ. Παπαθανασίου(2001), «Με δύναμη από την Κηφισιά» των Δ. Κεχαΐΐδη- Ε. Χαβιαρά (2002), «Η πόλη» της Λούλας Αναγνωστάκη (2003), «Η τελετή» του Π. Μάτεσι (2003), «Τριαντάφυλλο στο στήθος» του Τένεσι Ουίλιαμς (2005), «Η παράσταση συνεχίζεται» του Ρ. Αμποτ (2008), «Κομμέντια ή οι πανουργίες του Μπερτόλδου» του Γ. Σκούρτη (2008), «Ο Σιμιγδαλιένος» του Α. Αδαμόπουλου (2009), «Δυόμιση φόνοι κι ένα μπουλντόγκ» των Μ. Ρέππα -Θ. Παπαθανασίου (2010), «Μέθοδος Γκρονχολμ» του Χαντί Γκαλθερόν (2011), «Ο Μικρός Πρίγκιπας» του Αντουάν Σαιντ Εξυπερύ (2013), «Ο Ιάκωβος και ο Αφέντης» του Μίλαν Κούντερα σε μετάφραση της Α. Τσακνά (2014), «Καθώς Ψυχορραγώ» του Ουίλιαμ Φώκνερ σε θεατρική διασκευή Νάσου Ζαγκότη (2014), «Μονόλογοι από τη Γάζα μαθητές και μαθήτριες γράφουν για τη ζωή τους (2014), «Η τελευταία μαγνητοταινία του Κραπ» του Σάμουελ Μπέκετ (2015), «Φύση στα σταυροδρόμια του κόσμου» βασισμένο στην ομώνυμη ποιητική συλλογή του Τάσου Λειβαδίτη μαζί με τη Θεατρική Ομάδα Φοιτητών του ΤΕΙ Σητείας (2015), «Νικητές» του Νάσου Ζαγκότη (2015), «Κλειστά σύνορα» performance των μελών του Θεάτρου της Σητείας (2016), «Η Κουζίνα» του Arrold Wesker (2017), «Βαριέμαι» του Ρικάρντο Ταλεσνίκ. (2017), «Εθνικότητα μου το χρώμα του ανέμου» του Ματέι Βιανιέχ (2018), «Ματίας Α΄» της Αλκη Ζέη (2018), «Ράφτης Κυριών» του Ζορζ Φειντό (2019), «Ο Μορμόλης» του Ράινερ Χάκφελντ (2019), «Γράμμα στον Ορέστη και Δείπνος» του Ιάκωβου Καμπανέλη (2019), «Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης» του Ακη Δήμου, συμπαραγωγή με τον Σύλλογο Φίλων Μουσικής (2021), «Η Αλφαβήτα της εφηβείας» γραμμένη από τα παιδιά της Εφηβικής Σκηνής του Θεάτρου της Σητείας (2022), «6+1 Μονόπρακτα» των Κ. Μουρσελά -Γ. Σκούρτη (2023), «Αρκετά με τη Βιολέτα» του Νίκου Νικολάου σε σκηνοθεσία Μιχάλη Γιαννακάκη (2023).
Και το ταξίδι του Θεάτρου της Σητείας συνεχίζεται…
ΜΑΡΙΖΑ ΨΑΡΑΚΗ
